Aktualności

Sygn. akt II W 18

POSTANOWIENIE

Dnia 16 sierpnia 2019 r. 

Sąd Rejonowy we Włodawie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego A 

po rozpoznaniu w dniu 16 sierpnia 2019 r. we Włodawie na posiedzeniu

sprawy A

obwinionego z art. 87 § 1 k.w. i inne

w przedmiocie zasądzenia kosztów sprawowanej obrony

na podstawie art. 626 § 2 k.p.k. w zw. z art. 118 § 2 k.p.w. w zw. z art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z § 11 ust. 2 pkt 2, w zw. z § 15 ust. 3, w zw. z § 17 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800) w zw. z art. 119 k.p.w. 

postanowił:

zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz obwinionego A kwotę 1.000 zł (jeden tysiąc złotych) tytułem zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem obrońcy w sprawie.

Uzasadnienie

Obrońca obwinionego wniósł o przyznanie na rzecz obwinionego A zwrotu kosztów związanych z wyłożeniem kwoty 1.000 zł tytułem wynagrodzenia obrońcy w przedmiotowej sprawie. Na dowód poniesienia przez obwinionego wskazanego wydatku przedłożył paragon.

Sąd zważył, co następuje.

Wniosek obrońcy obwinionego podlega uwzględnieniu.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 626 § 1 k.p.k. rozstrzygnięcie o kosztach procesu powinno zostać zamieszczone w orzeczeniu kończącym postępowanie. Jeśli jednak w orzeczeniu kończącym postępowanie nie zamieszczono rozstrzygnięcia o kosztach, jak również, gdy zachodzi konieczność dodatkowego ustalenia ich wysokości, orzeczenie w tym przedmiocie wydaje odpowiednio sąd pierwszej instancji lub sąd odwoławczy.

Sprawa niniejsza została już zakończona prawomocnie, jednakże w orzeczeniu sądu pierwszej instancji nie zamieszczono rozstrzygnięcia o kosztach w zakresie zwrotu wydatków poniesionych przez obwinioną. Zatem sąd pierwszej instancji powinien zgodnie z powołanym przepisem art. 626 § 2 k.p.k. wydać orzeczenie w tym przedmiocie.

Zgodnie z brzmieniem art. 118  § 2 k.p.w. w razie uniewinnienia obwinionego lub umorzenia postępowania w sprawie, w której wniosek o ukaranie złożył oskarżyciel publiczny koszty postępowania ponosi Skarb Państwa, a gdy wniosek taki złożył oskarżyciel posiłkowy- ten oskarżyciel. Sprawa niniejsza była sprawą z oskarżenia publicznego, a A został uniewinniony od dokonania jednego z zarzucanych mu czynów we wniosku o ukaranie, a wydatkami postępowania Sąd obciążył Skarb Państwa. 

Z art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k. wynika, że do kosztów procesu zaliczane są uzasadnione wydatki stron, w tym z tytułu ustanowienia w sprawie jednego obrońcy lub pełnomocnika. 

Przepisy te na zasadzie odesłania zawartego w art. 119 k.p.w. znajdują odpowiednie zastosowanie w postępowaniu w sprawach o wykroczenia.

Obwiniony ustanowił w niniejszej sprawie obrońcę w osobie adwokata S J. Dek (k. 31). Zatem zgodnie z art. 118 § 2 k.p.w. Sąd obowiązany był zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz obwinionego wydatki związane z ustanowieniem obrońcy w sprawie. 

Zgodnie z § 15 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Jak stanowi § 15 ust. 1 tego rozporządzenia, podstawę zasądzenia opłaty za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego stanowią stawki minimalne określone w rozdziałach  2– 4 tego rozporządzenia, przy czym opłata nie może być wyższa niż sześciokrotna stawka minimalna. Według przyjętej interpretacji powołanych przepisów sąd nie powinien ingerować w wysokość opłaty z tytułu zastępstwa prawnego ustalonej w umowie między stroną a adwokatem, natomiast wysokość kosztów procesu zasądzanych z tego tytułu od Skarbu Państwa lub przeciwnika procesowego na rzecz strony uprawnionej limitowana jest wysokością rzeczywiście poniesionych kosztów zastępstwa procesowego, o ile nie przekraczają one sześciokrotności stawki minimalnej określonej w przepisach powołanego rozporządzenia, jak też podlega ocenie z punktu widzenia nakładu pracy obrońcy, charakteru sprawy i wkładu pracy zastępcy prawnego w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia (postanowienie 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2011 r., sygn. akt I KZP 1/11, OSNKW 2011 z. 5, poz. 38, LEX 738219). 

Zgodnie z § 11 ust. 2 pkt 2 powołanego wyżej rozporządzenia, stawka minimalna za obronę przed sądem rejonowym w postępowaniu w sprawach o wykroczenia wynosi 360 zł.  W myśl § 17 wspomnianego rozporządzenia, w sprawach, w których rozprawa trwa dłużej niż jeden dzień, stawka minimalna ulega podwyższeniu za każdy następny dzień o 20%. Obrońca obwinionego był obecny na jednym terminie rozprawy. 

Jak wynika z paragonu złożonego przez obrońcę obwinionego rzeczywiście poniesione przez A koszty ustanowienia obrońcy wyniosły 2.000 złotych brutto. Kwota 1.000 zł stanowi ½ wysokości kosztów obrony skazanego za postępowanie przed Sądem I instancji wobec częściowego uniewinnienia.  Suma ta nie przekracza sześciokrotności stawki minimalnej. Zdaniem Sądu zarówno charakter sprawy, jak też nakład pracy adwokata i jego wkład w rozstrzygnięcie sprawy uzasadniają przyznanie obwinionemu zwrotu kosztów wynagrodzenia adwokata.  Biorąc te czynniki pod uwagę należało przyznać obwinionemu zwrot kosztów ustanowienia w sprawie obrońcy w żądanej wysokości, to jest w kwocie 1.000 złotych.

Z tych względów i na podstawie powołanych wyżej przepisów Sąd orzekł jak w postanowieniu.

Zarządzenie:

- odpis postanowienia doręczyć obrońcy adw. S z pouczeniem o prawie, terminie i sposobie wniesienia zażalenia, o postanowieniu powiadomić strony.

     

     SSR