Aktualności

Sygn. akt II Cz /18


POSTANOWIENIE
                        
Dnia 30 listopada 2018 r.
Sąd Okręgowy w Białymstoku II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie:
Przewodniczący:     SSO M
po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2018 r. w Białymstoku
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa E Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G
przeciwko I
na skutek zażalenia pozwanej
od postanowienia Sądu Rejonowego w Białymstoku
z dnia 22 czerwca 2018 r. sygn. akt I C  /15
postanawia:
uchylić zaskarżone postanowienie.



UZASADNIENIE

    Zaskarżonym postanowieniem z dnia 22 czerwca 2018 r. Sąd Rejonowy w Białymstoku odrzucił sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanego w dniu 11 września 2015 r. przez Sąd Rejonowy w Białymstoku w sprawie I Nc 15.


Uzasadniając powyższe Sąd Rejonowy wskazał, że ww. nakaz stał się prawomocny w dniu 28 listopada 2015 r., klauzulę wykonalności nadano mu w dniu 4 stycznia 2016 r. W dniu 14 czerwca 2018 roku pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty. Sąd zważył, że skoro pozwana odebrała nakaz zapłaty osobiście w dniu 13 listopada 2015 roku, to termin do złożenia sprzeciwu upływał w dniu 27 listopada 2015 roku. Zaskarżenie nakazu w dniu 14 czerwca 2018 roku nastąpiło po upływie ustawowego terminu do dokonania owej czynności. W świetle powyższego na mocy art. 504 § 1 k.p.c. należało sprzeciw odrzucić.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła pozwana zaskarżając je w całości, zarzucając:
1.    Naruszenie przepisów prawa procesowego co miało wpływ na treść orzeczenia to jest:
a)    art. 504 § 1 k.p.c. wobec odrzucenia sprzeciwu w sytuacji podnoszenia, że nakaz zapłaty wraz powództwem nie został doręczony w sposób prawidłowy - bowiem odebrała go osoba nieuprawniona, która dodatkowo podpisała się za pozwaną,
b)    art. 135 § 1 i 138 § 1 k.p.c. w zw. z art. 233 § 1 k.p.c. wobec nieuprawnionego przyjęcia, że doszło do odbioru korespondencji przez pozwaną, w sytuacji podniesienia zarzutu odbioru korespondencji przez osobą nieupoważnioną, który to zarzut i twierdzenia sprzeciwu nie zostały przez Sąd rozpoznane i ocenione w treści postanowienia,
c)    art. 233 § 1 k.p.c i art. 328 § 2 k.p.c. wobec odstąpienia od rozważania dowodów i twierdzeń podnoszonych w sprzeciwach, w tym dowodu z akt II Ns 805/14 - w którym to po¬stępowaniu osoby zamieszkujące pod adresem, na który został wysłany sprzeciw - zezna¬wały, że I nie zamieszkuje przy ul. Ś od roku 2011, co czyni nie¬możliwym, aby odebrała kierowaną do niej korespondencję w listopadzie 2015 roku. Nadto wobec odstąpienia od oceny pozostałych dowodów złożonych wraz ze sprzeciwem - umowy i pełnomocnictwa, na których widnieje podpis pozwanej, a który różni się ewidentnie od podpisu złożonego przez odbiorcę korespondencje. Tym, samym Sąd przyjął, że po¬zwana odebrała osobiście korespondencję - nie przeprowadzając zawnioskowanych w sprzeciwie dowodów, co oznacza, że postanowienie było przedwczesne i nie opierało się na wszechstronnej ocenie dowodów zawnioskowanych w związku z zapoznaniem się z aktami sprawy,
d)    art. 169 § 1 k.p.c. wobec odrzucenia sprzeciwu bez rozpoznania zawartego w nim wniosku ewentualnego o przywrócenie terminu do jego złożenia.

    Mając powyższe na uwadze skarżąca wniosła o uchylenie skarżonego postanowienia w całości, przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania, pozostawiając ¬mu rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego. Nadto wniosła o przeprowadzenie przez Sąd odwoławczy zawnioskowanych w sprzeciwie dowodów na okoliczność wykazania wadliwego doręczenia pozwu (odbiór przez osobę nieuprawnioną). Końcowo pozwana wniosła o zasądzenie od powoda kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym i kosztów sądowych.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

     
     
Sąd I instancji choć prawidłowo ustalił, że skarżąca uchybiła terminowi do wniesienia środka zaskarżenia, to nie rozpoznał jej wniosku o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu, przez co rozstrzygnięcie o odrzuceniu sprzeciwu od nakazu zapłaty było przedwczesne.

Przywołując sekwencję zdarzeń wskazać trzeba, że w dniu 11.09.2015 r. wydany został przez referendarza sądowego nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (k. 26). Podjęto się próby doręczenia nakazu na adres wskazany w pozwie, jednak przesyłka po dwukrotnej awizacji i niepodjęciu jej w terminie wróciła do nadawcy (Sądu Rejonowego w Białymstoku) – k. 28. Zobowiązano powoda do wskazania właściwego adresu pozwanej (k. 29, 30). Po wskazaniu adresu przez zobowiązanego przesyłkę zawierającą odpis orzeczenia wraz z pouczeniem o zaskarżeniu nadano na tenże adres (ul. Ś). Z elektronicznego potwierdzenia odbioru (k. 34) wynika, że korespondencję doręczono adresatce dnia 13.11.2015 r.

Sprzeciw od tego orzeczenia złożono do Sądu Rejonowego Białymstoku 14.06.2018 r. W jego treści zawarto wniosek o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu poparty argumentacją osadzoną na fakcie nieprzebywania pozwanej pod adresem, na który nakaz zapłaty doręczono oraz fakt pokwitowania odbioru przez osobę nieupoważnioną – poprzez podrobienie podpisu pozwanej (k. 44v).

Sąd Rejonowy do wniosku tego nie ustosunkował się w żaden sposób. Nie zbadał również okoliczności dotyczących prawidłowości doręczenia nakazu zapłaty podanych w sprzeciwie. Tymczasem chcąc odrzucić niniejszy sprzeciw powinien był uprzednio oddalić wniosek, o ile widziałby ku temu przesłanki. Odrzucenie sprzeciwu nastąpiło bez rozważenia możliwości przywrócenia terminu do złożenia tego środka zaskarżenia. Zastosowanie art. 504 § 1 k.p.c., w myśl którego Sąd odrzuca sprzeciw wniesiony po upływie terminu było przedwczesne.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. uchylił zaskarżone postanowienie jako przedwczesne.