Aktualności

Sygn. akt VIII Kz /20

 

POSTANOWIENIE

       Dnia 6 maja 2020 r. 

Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie: 

Przewodniczący – Sędzia D N 

Protokolant  I Z      

bez udziału Prokuratora 

po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2020 r.

w sprawie Józefa Jana Ż 

skazanego z art. 178a § 1 kk

zażalenia obrońcy skazanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 9 marca 2020 r. (sygn. akt XIII K /19) 

w przedmiocie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku,

na mocy art. 437 § 1 kpk 

p o s t a n a w i a

zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy 

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Białymstoku, na podstawie art. 126 § 1 i 2 kpk, nie uwzględnił wniosku obrońcy skazanego Józefa Jana Ż o przywrócenie termin do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 16 stycznia 2020 roku.

Powyższe postanowienie zaskarżył w całości obrońca skazanego, zarzucając obrazę przepisu prawa procesowego, to jest art. 126 § 1 kpk przez ograniczenie skazanemu prawa do Sądu, co wyrażało się nie uwzględnieniem wniosku o przywrócenie terminu do sporządzenia uzasadnienia wyroku, pomimo, iż w dacie wydania orzeczenia skazany przebywał na zwolnieniu lekarskim, zaś jego stan niedyspozycji rozciągał się na okres, w jakim miał możliwość złożenia wniosku o uzasadnienie, co rodziło obiektywna ocenę, że niedotrzymanie terminu nastąpiło z przyczyn od skazanego niezależnych.

Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez uwzględnienie wniosku skazanego i przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 16 stycznia 2020 roku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie obrońcy skazanego nie zasługiwało na uwzględnienie.

Dokonując kontroli zaskarżonego orzeczenia Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zakwestionowania stanowiska Sądu Rejonowego. 

Zważyć należy, że zgodnie z art. 126 § 1 kpk. strona może wnieść o przywrócenie terminu zawitego (takim zaś, zgodnie z art. 422 § 1 kpk, jest termin do złożenia wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku), jeżeli uprawdopodobni, że jego niedotrzymanie nastąpiło z przyczyn od niej niezależnych. Wniosek taki winien być zgłoszony w terminie 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia oraz połączony z jednoczesnym dopełnieniem czynności, która miała być w terminie wykonana.

Jakkolwiek w przedmiotowej sprawie warunki formalne wniosku obrońcy o przywrócenie terminu zostały spełnione, nie można przyjąć, by do niedotrzymania przez skazanego terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku doszło z przyczyn od Józefa Jana Ż niezależnych. 

Stanowisko Sądu Rejonowego w tym zakresie, jako logiczne i przekonujące zyskało aprobatę Sądu Odwoławczego. Zważyć należy, że tak we wniosku o przywrócenie terminu, jak i w zażaleniu obrońca skazanego wskazuje, że przyczyną, dla której Józef Jan Ż uchybił terminowi do złożenia wniosku o pisemne uzasadnienie wyroku wydanego w dniu 16 stycznia 2020 roku był fakt, że wymieniony w dacie wydania wyroku pozostawał na zwolnieniu lekarskim i był przekonany, że jego wniosek o przesunięcie terminu rozprawy (k.63) z tego powodu przesłany do Sądu w dniu 16 stycznia 2020 roku (drogą elektroniczną) wraz z kserokopia zaświadczenia lekarskiego o niezdolności do pracy zostanie uwzględniony. W związku z tym nie wiedział o wydaniu rozstrzygnięcia, albowiem przedmiotowy wyrok nie został mu doręczony. O orzeczeniu zapadłym w dniu 16 stycznia 2020 roku skazany miał się dowiedzieć dopiero od obrońcy, którego ustanowił w sprawie 18 lutego 2020 roku i który w dniu 3 marca 2020 roku zapoznał się z aktami sprawy, a następnie złożył wniosek o przywrócenie terminu..

W ocenie Sądu Okręgowego, w świetle okoliczności wynikających z akt sprawy wynika, że skazany o terminie rozprawy z dnia 16 stycznia 2020 roku na którym zapadł wyrok, został osobiście - prawidłowo powiadomiony (k.52). Wprawdzie tuż przed rozprawą tj. o godz. 11.07 drogą elektroniczną wpłynął wniosek Józefa Jana Ż o przesunięcie jej terminu z uwagi na chorobę skazanego, do którego to skazany załączył kserokopię zaświadczenia lekarskiego o czasowej tj. w okresie 16-17.01.2020 roku niezdolności do pracy, tym nie mniej jednak z uwagi na to, że przedłożona kserokopia nie spełniała warunków do usprawiedliwienia niestawiennictwa oskarżonego z powodu choroby, wskazanych w art.117 § 2a kpk tzn. nie była wystawiona przez lekarza sądowego, Sąd Rejonowy wniosku nie uwzględnił i postanowił prowadzić rozprawę pod nieobecność skazanego przyjmując obecność Józefa Jana Ż na rozprawie za nieobowiązkową, a finalnie wydał wyrok. W zaistniałej sytuacji procesowej Sąd w myśl art. 100 § 3 kpk nie miał obowiązku doręczania skazanemu odpisu wyroku, nawet jeżeli był on nieobecny na jego ogłoszeniu. 

Powyżej opisane okoliczności nie budziły wątpliwości, a to oznacza, że w żaden sposób nie można na ich podstawie przyjąć, by skazany uchybił terminowi do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku z przyczyn od siebie niezależnych. 

Argumenty przywołane przez skarżącego, sugerujące jakoby stan zdrowia uniemożliwiał skazanemu terminowe wystąpienie z wnioskiem o sporządzenie na piśmie uzasadnienia do zapadłego wyroku, pozostają dla oceny w/w kwestii bez jakiegokolwiek znaczenia. 

Niezdolność skazanego do pracy - którą skarżący błędnie utożsamia z niezdolnością do podejmowania czynności procesowych - wg przedstawionego przez Józefa Jana Ż zaświadczenia trwała do dnia 17 stycznia 2020 roku, a więc skończyła się nazajutrz po wydaniu przez Sąd Rejonowy wyroku. Skazany zatem bez wątpienia już w dniu 20 stycznia (uwzględniając dni ustawowo wolne), a zatem jeszcze w ramach terminu zawitego, o jakim mowa w art. 422 § 1 kpk bezsprzecznie miał możliwość podjęcia stosownych kroków, związanych ze złożeniem do Sądu (choćby pocztą, bądź też elektronicznie) wniosku o sporządzenie i przesłanie mu pisemnych motywów zapadłego w dniu 16 stycznia 2020 roku wyroku. Nawet jeśli skazany nie posiadał wiedzy co do faktu zakończenia w w/w dacie postępowania w jego sprawie, a zatem i w procedurze oraz terminach zaskarżenia wydanego orzeczenia, to mając pełną świadomość toczącego się przeciwko niemu postępowania, w szczególności zaś wyznaczenia w dniu 16 stycznia 2020 roku rozprawy, o czym został powiadomiony, w obliczu braku ze strony Sądu odpowiedzi na jego wniosek przesłany e-mailem o przesunięcie jej terminu, bez jakichkolwiek przeszkód po ustaniu stanu niezdolności do pracy, winien podjąć próbę (choćby telefonicznego, mailowego) ustalenia swojej sytuacji procesowej tj. wyniku rozprawy wyznaczonej na dzień 16 stycznia 2020 roku. Tymczasem skazany żadnej aktywności w tym kierunku nie podjął. Dopiero po upływie ponad miesiąca od dnia wydania wyroku przez Sąd Rejonowy tj. 18 lutego 2020 roku skazany ustanawia obrońcę, który postuluje o przywrócenie terminu powołując się na niezdolność oskarżonego z powodu choroby do terminowego złożenia wnioski o sporządzenie uzasadnienia. 

W tej sytuacji trafnie konstatuje Sąd Rejonowy, że gdyby skazany zachował choćby przeciętną dbałość o własne sprawy, przejawiającą się w zasięgnięciu informacji co do wydanego rozstrzygnięcia poznałby nie tylko treść wyroku, ale i dochowałby terminu do złożenia wniosku o jego uzasadnienie wskazanego w art. 422 § 1 kpk. W żaden sposób nie można zatem przyjąć, by do niezachowania terminu doszło z przyczyn od skazanego niezależnych.

Jako całkowicie nieuprawnione potraktować należy powoływanie się przez skarżącego na rzekome naruszenie prawa skazanego do Sądu, które miałoby wynikać z przeświadczenia Józefa Jana Ż co do tego, iż rozprawa w dniu 16 stycznia 2020 roku z uwagi na chorobę sędziego referenta (k. 55) miałaby się nie odbyć. Jakkolwiek do zmiany sędziego referenta w sprawie w istocie doszło, to fakt ten pozostawał bez jakiegokolwiek wpływu na pierwotny termin rozpoznania sprawy wynikający z treści zarządzenia o wyznaczeniu rozprawy głównej z dnia 18 listopada 2019 roku, a zatem i na sytuacje procesową skazanego.

Wreszcie też końcowo skarżącemu wypada wskazać, iż obowiązujące regulacje zawarte w kpk, nie statuują po stronie Sądu rozpoznającego sprawę powinności telefonicznego informowania stron procesowych o sposobie rozstrzygania składanych przez nie wniosków i to zarówno tych o charakterze procesowym, jak i formalnym.    

W świetle powyższego nie można przyjąć, aby zaskarżone postanowienie zapadło z obrazą art. 126 § 1 kpk. W związku z tym, nie znajdując podstaw do uwzględnienia zażalenia, Sąd Okręgowy utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy.

prowadzenie spraw karnych adwokat Białystok 

kancelaria adwokacka cennik usług w sprawach karnych