Aktualności

Sygn. akt II Ca /16


WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
                        
Dnia 30 czerwca 2016 r.
Sąd Okręgowy w Białymstoku II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie:
Przewodniczący:    SSO  Grażyna Wołosowicz
Sędziowie:    SSO  Jolanta Fedorowicz   SSR del.  Jolanta Klimowicz-Popławska (spr.)
Protokolant:    st. sekr. sąd.  Monika Gąsowska
po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2016 r. w Białymstoku
na rozprawie
sprawy z powództwa Michała Xi
przeciwko  Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Białymstoku
i Jackowi Xowi
o zapłatę
na skutek apelacji powoda
od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku
z dnia 23 grudnia 2015 r. sygn. akt XI C  /15

I.    oddala apelację;
II.    nakazuje wypłacić ze Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Białymstoku na rzecz adwokata R G kwotę 4.428 (cztery tysiące czterysta dwadzieścia osiem) złotych w tym 828 złotych podatku VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu odwoławczym;
III.    odstępuje od obciążania powoda kosztami zastępstwa procesowego poniesionymi przez pozwanego Zakład Ubezpieczeń Społecznych w postępowaniu odwoławczym.


Uzasadnienie

Powód Michał Xo po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku i Jacka Xa kwoty 69.670,56 złotych z odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, w tym kwoty 6.670,56 złotych, którą w okresie od września 2014 roku do maja 2015 roku niezasadnie wyegzekwowano od powoda, i kwoty 63.000 złotych tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dobra osobistego powoda w postaci jego zdrowia na skutek egzekucji prowadzonej w okresie od września 2014 roku do maja 2015 roku.

Pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku wniósł o odrzucenie pozwu w części dotyczącej zapłaty kwoty 4.915,18 złotych i oddalenie powództwa w pozostałym zakresie oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

Zaznaczył, że o żądaniu powoda w zakresie kwoty 4.915,18 złotych prawomocnie rozstrzygnięto wyrokiem Sądu Rejonowego Białymstoku w sprawie XI C X/14 i wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku w sprawie II Ca X/15. Wskazał też, że z renty powoda potrącił i przekazał komornikowi sądowemu kwotę 6.284,38 złotych, a nie jak podał powód kwotę 6.670,56 złotych. Zdaniem pozwanego powodowi nie przysługuje od niego zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych, skoro powód nie wskazał bezprawnych i zawinionych działań pozwanego, które naruszyłyby dobra osobiste powoda. Podkreślił, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokonuje potrąceń zajętej przez komornika sądowego wierzytelności na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego oraz przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, nie może weryfikować prawidłowości zajęcia komorniczego oraz prawidłowości tytułu wykonawczego. Zdaniem pozwanego jego działania były prawidłowe i zgodne z przepisami prawa.

Pozwany Jacek X podał, że prowadzone w jego kancelarii postępowanie egzekucyjne z wniosku EQUES DEBITUM Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego w Gdańsku w sprawie JO Km 7542/14 zostało umorzone wobec zapłaty, postępowanie egzekucyjne z wniosku Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we Wrocławiu w sprawie JO 710/15 zostało umorzone wskutek utraty mocy nakazu zapłaty, a postępowanie egzekucyjne z wniosku Lama Gold sp. z o.o. sp. k. w Poznaniu w sprawie JO X/15 jest postępowaniem czynnym. Pozwany zaznaczył, że wszystkie te sprawy od dnia 7 listopada 2014 roku prowadziła jego zastępca M oraz że były one prowadzone na podstawie wniosków wierzycieli i właściwych tytułów wykonawczych, wszyscy wierzyciele wnosili o prowadzenie egzekucji ze świadczeń emerytalno-rentowych wypłacanych powodowi przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku. Komornik zbadał wnioski i tytuły wykonawcze pod względem formalnym, stosowanie do art. 805 k.p.c. przy pierwszej czynności egzekucyjnej wraz z zajęciem renty doręczył dłużnikowi zawiadomienie o wszczęciu egzekucji i kopię tytułu wykonawczego. Pozwany podkreślił, że komornik sądowy jest związany stanowiskiem wierzyciela, jeśli wierzyciel żąda prowadzenia egzekucji, to komornik musi podjąć czynności egzekucyjne usprawiedliwione stanem sprawy. Zdaniem pozwanego podejmował on wszelkie czynności zgodnie z obowiązującymi przepisami i wnioskami wierzycieli, zmierzając do wykonania tytułu wykonawczego i tym samym zaspokojenia wierzyciela.

       Sąd Rejonowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 23 grudnia 2015 roku odrzucił pozew o zapłatę kwoty 4.919,18 złotych, oddalił powództwo w pozostałym zakresie, zasądził od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Białymstoku na rzecz adwokata Rafała Goździewskiego kwotę 4.428 złotych, w tym kwotę 828 złotych podatku VAT, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu, odstąpił od obciążania powoda należnymi Skarbowi Państwa – Sądowi Rejonowemu w Białymstoku i pozwanym kosztami postępowania.

      Sąd Rejonowy ustalił, że Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we Wrocławiu, EQUES DEBITUM Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w Gdańsku i Lama Gold sp. z o.o. sp. k. w Gdańsku złożyli do Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Białymstoku Jacka Xa wnioski o wszczęcie postępowań egzekucyjnych przeciwko Michałowi Xo. Komornik sądowy Jacek X wezwał Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku do dokonywania potrąceń z renty lub emerytury powoda. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku poinformował powoda o dokonywanych potrąceniach pismami z dnia 20 sierpnia 2014 roku, 3 września 2014 roku, 17 września 2014 roku i 29 września 2014 roku. W trakcie postępowań egzekucyjnych powód kilkakrotnie wzywał Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku do zaniechania potrąceń z renty powoda, ale ten informował powoda o braku podstaw do zaniechania tych potrąceń. Pismem z dnia 27 lipca 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku poinformował powoda, że postępowanie w sprawie JO 710/15 zostało zakończone, zajęcie zostało zrealizowane w całości, ostania rata została przekazana wierzycielowi w maju 2015 roku, natomiast od sierpnia 2015 roku, zgodnie z zawiadomieniem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku z dnia 22 sierpnia 2015 roku, będą realizowane potrącenia na rzecz Komornika sądowego Jacka Xa na podstawie wezwania z dnia 6 lipca 2015 roku w sprawie JO Km X/15. Powód wielokrotnie składał skargi na decyzje Komornika sądowego Jacka Xa i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku. Postanowieniem Komornika sądowego Jacka Xa z dnia 31 marca 2015 roku umorzono postępowanie egzekucyjne z wniosku wierzyciela Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we Wrocławiu. Potrąceń z renty powoda dokonywano do dnia 31maja 2015 roku, a ponownie od września 2015 roku w sprawie JO X/15 z wniosku nowego wierzyciela Lama Gold sp. z o.o. sp. k. w Poznaniu. W okresie od września 2014 roku do września 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku potrącił z renty powoda i przekazał na rzecz wierzycieli łączną kwotę 6.284,38 złotych.

W rozważaniach prawnych Sąd I instancji wskazał, że na podstawie art. 199 § 1 pkt 1 k.p.c. odrzucił pozew w zakresie kwoty 4.915,18 złotych wyegzekwowanej od powoda w okresie od września 2014 roku do maja 2015 roku, bowiem Sąd Rejonowy w Białymstoku w sprawie XI C X/14, a następnie Sąd Okręgowy w Białymstoku w sprawie II Ca X/15 orzekły już o żądaniu powoda przeciwko Jackowi Xowi i Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku o zapłatę kwoty 4.915,18 złotych wyegzekwowanej od powoda w okresie od września 2014 roku do maja 2015 roku.

Sąd I instancji nie znalazł też podstaw do zasądzenia solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwoty odpowiadającej różnicy pomiędzy żądaną przez powoda tytułem zwrotu wyegzekwowanej od niego sumy 6.670,56 złotych a kwotą 4.915,18 złotych, jak i do zasądzenia solidarnie od pozwanych na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia kwoty 63.000 złotych.

Żądanie powoda o zapłatę kwoty 6.670,56 złotych Sąd Rejonowy rozpatrywał na podstawie przepisów dotyczących zwrotu nienależnego świadczenia. Wskazał przy tym, że pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku potrącił z renty powoda kwotę 6.284,38 złotych, a nie – jak podnosił powód – kwotę 6.670,56 złotych.

Sąd I instancji podkreślił, że pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku potrącił z renty powoda kwotę 6.284,38 złotych w związku z zadłużeniem powoda. W okresie od września 2014 roku do września 2015 roku powód był dłużnikiem trzech wierzycieli: Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we Wrocławiu, EQUES DEBITUM Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w Gdańsku oraz Lama Gold sp. z o.o. sp. k. w Gdańsku. Postępowania egzekucyjne z wniosku Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we Wrocławiu w sprawie JO 710/15, z wniosku EQUES DEBITUM Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego w Gdańsku w sprawie JO Km 7542/14 i z wniosku Lama Gold sp. z o.o. sp. k. w Poznaniu w sprawie JO X/15 były prowadzone zgodnie z przepisami prawa. Komornik sądowy Jacek X prowadził egzekucje na podstawie sądowych tytułów wykonawczych zaopatrzonych w klauzulę wykonalności. Postępowania egzekucyjne były prowadzone na podstawie wniosków wierzycieli, wszyscy wierzyciele domagali się egzekucji ze świadczeń emerytalno-rentowych wypłacanych powodowi przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku. Komornik sądowy Jacek X zbadał wnioski i tytuły wykonawcze pod względem formalnym i zawiadomił Michała Xo o wszczęciu egzekucji oraz doręczył mu zawiadomienie o wszczęciu egzekucji wraz z kopiami tytułów wykonawczych. Powód wiedział o toczących się postępowaniach egzekucyjnych, składał liczne pisma i skargi na działanie Komornika sądowego Jacka Xa. Powód był też informowany o działaniach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku, składał liczne wnioski i skargi, otrzymywał również odpowiedzi z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku.

W ocenie Sądu działania tak Komornika sądowego Jacka Xa, jak i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku były prawidłowe i zgodne z przepisami prawa. Sąd Rejonowy podkreślił przy tym, że z renty powoda potrącano znaczne kwoty, ale komornik jest związany stanowiskiem wierzyciela i jeśli wierzyciel żąda prowadzenia egzekucji, w tym zajęcia renty dłużnika, to komornik musi podjąć czynności egzekucyjne usprawiedliwione stanem sprawy. Sąd I instancji zaznaczył też, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie ma uprawnień do weryfikowania prawidłowości zajęcia komorniczego oraz prawidłowości tytułu wykonawczego. Pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku dokonywał potrąceń zajętej przez komornika sądowego wierzytelności na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego oraz przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Potrącona z renty powoda kwota 6.284,38 złotych została przekazana na spłatę wierzycieli powoda.

Sąd I instancji nie znalazł podstaw do stwierdzenia, że pozwani swoim bezprawnym i zawinionym zachowaniem naruszyli dobro osobiste powoda w postaci zdrowia. Sąd ten zaznaczył, że powód wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c. nie wykazał przesłanek uzasadniających uwzględnienie jego żądania względem pozwanych.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu Sąd I instancji orzekł na podstawie § 20 w zw. z § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokatów oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2013 roku, poz. 461 z późn. zm.), uwzględniając to, że powód został zwolniony od kosztów sądowych.

Jednocześnie Sąd Rejonowy z uwagi na trudną sytuację materialną i zdrowotną powoda, jego podeszły wiek, odstąpił od obciążania powoda kosztami sądowymi i poniesionymi przez pozwanych kosztami procesu, stosownie do art. 102 k.p.c.
    
       Powyższy wyrok w części oddalającej powództwo zaskarżył apelacją powód, zarzucając naruszenie prawa materialnego, a mianowicie art. 417² k.c. poprzez jego niezastosowanie i nieprzyznanie zadośćuczynienia należnego powodowi za rozstrój zdrowia, jakiego doznał na skutek działań pozwanych, podczas gdy okoliczności, a zwłaszcza ciężkie położenie materialne powoda wskazują, że wymagają tego względy słuszności.

    Wskazując na powyższe powód domagał się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie na jego rzecz od pozwanych solidarnie kwoty 63.000 złotych tytułem zadośćuczynienia i zasądzenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu powodowi w postępowaniu odwoławczym, ewentualnie uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania z pozostawieniem temu Sądowi rozstrzygnięcia o kosztach postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

      Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

      Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne, godząc się także z kwestionowanym na obecnym etapie postępowania wnioskiem Sądu I instancji co do niezasadności żądania powoda o zasądzenie od pozwanych zadośćuczynienia za naruszenie przez pozwanych zdrowia powoda. Należy jednocześnie zaznaczyć, iż znacznego pogłębienia wymagała ocena prawna dokonana przez Sąd I instancji, która stanowiła podstawę słusznego rozstrzygnięcia oddalającego roszczenie powoda w przedmiocie przyznania mu zadośćuczynienia.

    Zdrowie człowieka stanowiące jego dobro osobiste – jak stanowi art. 23 k.c. – pozostaje pod ochroną prawa cywilnego, niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Według art. 24 § 1 k.c. ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne, a w razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie, na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny. Z art. 448 k.c. wynika zaś, że w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. Przesłankę odpowiedzialności na podstawie art. 448 k.c. - według obecnie dominującego w orzecznictwie i przeważającego w doktrynie stanowiska – stanowi wina (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 9 września 2008 roku, III CZP 31/08, OSNC 2009, nr 3, poz. 46), chyba że chodzi o odpowiedzialność Skarbu Państwa, odpowiedzialność Skarbu Państwa na podstawie art. 448 k.c. nie zależy bowiem od winy (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2011 roku, III CZP 25/11, LEX nr 960463).

    W art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku o komornikach sądowych i egzekucji (j.t. Dz. U. z 2015 roku, poz. 790 z późn. zm.) przewidziano, że komornik jest obowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu czynności. Odpowiedzialność odszkodowawcza komornika z art. 23 ust. 1 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji jest odpowiedzialnością deliktową za działanie niezgodne z prawem, bez względu na zawinienie komornika. Zgodnie z art. 1 tej ustawy komornik sądowy jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym. Należy go zaliczyć do organów władzy publicznej, wykonujących powierzone przez ustawę zadania przymusowego wykonywania orzeczeń sądowych. Dlatego odpowiedzialność odszkodowawcza za szkodę wyrządzoną przez komornika przy wykonywaniu władzy publicznej mieści się w ramach konstytucyjnego modelu odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną w wyniku niezgodnych z prawem działań organów władzy publicznej, przewidzianego w art. 77 ust. 1 Konstytucji RP. Nie może być zatem oparta na zasadzie winy. Dla określenia odpowiedzialności odszkodowawczej komornika miarodajne są ogólne przesłanki odpowiedzialności deliktowej przewidziane w art. 415 k.c., natomiast nie wchodzi w grę wina jako zasada tej odpowiedzialności (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2010 roku, V CSK 279/09, LEX nr 585901).

       Także Zakład Ubezpieczeń Społecznych ponosi odpowiedzialność deliktową za działanie niezgodne z prawem, bez względu na zawinienie jego pracowników. Z art. 66 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (j.t. Dz. U. z 2015 roku, poz. 121 z późn. zm.) wynika bowiem, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest państwową jednostką organizacyjną i posiada osobowość prawną, a – jak stanowi art. 417 § 1 k.p.c. – osoba prawna wykonująca władzę publiczną z mocy prawa ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez niegodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej.

       Powód mógł zatem domagać się od pozwanych zadośćuczynienia za naruszenie przez nich jego zdrowia, o ile do naruszenia zdrowia powoda doszło na skutek bezprawnych zachowań pozwanych. Powód powinien był przy tym udowodnić, że na skutek zachowań pozwanych doszło do naruszenia jego zdrowia, zaś pozwani powinni byli wykazać, że ich zachowanie nie było bezprawne. Na osobie poszukującej ochrony prawnej na podstawie art. 24 k.c. ciąży bowiem dowód, że jej dobro osobiste zostało naruszone, natomiast na tym kto podjął działanie naruszające dobro osobiste innej osoby spoczywa ciężar dowodu, że nie było ono bezprawne (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 czerwca 2004 roku, V CK 609/03, LEX nr 109404).

      Powód – jak prawidłowo uznał Sąd I instancji – nie wykazał, że na skutek zachowań pozwanych związanych z prowadzoną w okresie od września 2014 roku do września 2015 roku egzekucją z renty powoda doszło do naruszenia jego zdrowia.

    Powód jest osobą w podeszłym wieku, ma 92 lata. Zebrane w sprawie dowody nie pozostawiają też wątpliwości, że cierpi on na wiele schorzeń, rozpoznano u niego m.in. przewlekłą chorobę niedokrwienną serca, nadciśnienie tętnicze, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa, kamicę nerki lewej, torbiele nerki prawej, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc w stadium zaostrzenia. Powód nie udowodnił jednak, że stan jego zdrowia jest wynikiem działań pozwanych związanych z prowadzoną w okresie od września 2014 roku do września 2015 roku egzekucją z renty powoda. Powód ograniczył się jedynie do twierdzeń, że jego zdrowie zostało naruszone na skutek działań pozwanych związanych z prowadzoną w powyższym okresie egzekucją z renty powoda i nie zaoferował żadnego dowodu, który potwierdziłby tę okoliczność. Powód nie wnioskował o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego lekarza, który mógłby stwierdzić istnienie związku przyczynowego pomiędzy stanem zdrowia powoda a działaniami pozwanych w czasie prowadzonej w okresie od września 2014 roku do września 2015 roku egzekucji z renty powoda.

    Sąd Okręgowy nie znalazł przy tym podstaw do dopuszczenia dowodu niewskazanego przez powoda, stosownie do art. 232 zdanie drugie k.p.c., w szczególności, że powód od początku postępowania przed Sądem Rejonowym był reprezentowany przez fachowego pełnomocnika.

     Niewykazanie przez powoda, że na skutek zachowań pozwanych związanych z prowadzoną w okresie od września 2014 roku do września 2015 roku egzekucją z renty powoda doszło do naruszenia jego zdrowia przesądza o niezasadności żądania powoda o zasądzenie od pozwanych zadośćuczynienia za naruszenie przez pozwanych jego zdrowia. Jeżeli bowiem osoba żądająca zadośćuczynienia za naruszenie jej dobra osobistego nie udowodni, że rzeczywiście doszło do naruszenia jej dobra osobistego na skutek działań naruszającego to dobro, to nie może zasadnie domagać się zadośćuczynienia, nawet jeżeli ten kto podjął działanie naruszające dobro osobiste innej osoby nie wykaże, że działanie to nie było bezprawne. W sprawie o ochronę dóbr osobistych sąd powinien w pierwszej kolejności ustalić, czy doszło do naruszenia dobra osobistego powoda, a dopiero w przypadku pozytywnej odpowiedzi ustalić, czy działanie pozwanego było bezprawne.

    Tak więc tylko ubocznie należy wskazać, że Sąd I instancji słusznie uznał, że działania pozwanych związane z prowadzoną w okresie od września 2014 roku do września 2015 roku egzekucją z renty powoda były prawidłowe i zgodne z obowiązującymi przepisami prawa.
    Niezasadny był też podniesiony przez skarżącego zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 417² k.c. przez jego niezastosowanie.

            Niezależnie od tego, że przed Sądem I instancji powód nie domagał się zasądzenia od pozwanych zadośćuczynienia na zasadzie słuszności i dopiero w apelacji żądał stwierdzenia odpowiedzialności pozwanych na zasadzie słuszności, trzeba wskazać, że nie zaistniały przesłanki odpowiedzialności pozwanych na podstawie art. 417² k.c.

Odpowiedzialność z art. 417² k.c. uwarunkowana jest wykonywaniem zgodnie z prawem władzy publicznej, powstaniem szkody na osobie, adekwatnym związkiem przyczynowym między aktem władzy publicznej a szkodą i zasadnością przyznania odszkodowania w świetle zasad słuszności. Tymczasem powód – jak wskazano powyżej – nie wykazał, że na skutek zachowań pozwanych związanych z prowadzoną w okresie od września 2014 roku do września 2015 roku egzekucją z renty powoda doznał szkody w postaci naruszenia jego zdrowia. Nie sposób też uznać, że za przyznaniem powodowi, wobec którego toczyła się egzekucja z racji nieregulowania przez niego dobrowolnie swoich zobowiązań, przemawiają zasady słuszności.

Dlatego na podstawie art. 385 k.p.c. oddalono apelację jako bezzasadną.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu odwoławczym Sąd Okręgowy orzekł na podstawie § 16 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 8 pkt 6 w zw. z § 4 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (j.t. Dz. U. z 2015 roku, poz. 1801).

Jednocześnie Sąd Okręgowy, mając na uwadze – zaakcentowane także przez Sąd I instancji – trudną sytuację majątkową i osobistą powoda, jego stan zdrowia i podeszły wiek, na podstawie art. 102 k.p.c. odstąpił od obciążania powoda kosztami zastępstwa procesowego poniesionymi przez pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku w postępowaniu odwoławczym.




 


prowadzenie sprawy o naruszenie dóbr osobistych - koszt adwokata

pomoc prawna adwokata w sprawie o zadośćuczynienie

kancelaria adwokacka Białystok - udzielanie porad prawnych