Aktualności

Sygn. akt II Ca /16


POSTANOWIENIE
                        
Dnia 14 października 2016 r.
Sąd Okręgowy w Białymstoku II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie:
Przewodniczący:    SSO  M    (spr.)
Sędziowie:    SSO  BSSO  B
Protokolant:    st. sekr. sąd.  M
po rozpoznaniu w dniu 14 października 2016 r. w Białymstoku
na rozprawie
sprawy z wniosku Rja Qa
z udziałem A Cy Q
o podział majątku wspólnego
na skutek apelacji zainteresowanych
od postanowienia Sądu Rejonowego w Białymstoku
z dnia 14 kwietnia 2016 r. sygn. akt II Ns  /15
postanawia:

I.    umorzyć postępowanie apelacyjne w zakresie dotyczącym zmiany punktu VII zaskarżonego postanowienia;
II.    zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, iż dodać punkt XI o następującym brzemieniu: „XI. Zabezpieczyć roszczenie o uiszczenie dopłaty zasądzonej w punkcie IV od wnioskodawcy Rja Qa na rzecz uczestniczki postępowania A Cy Q w kwocie 95.905,70 (dziewięćdziesiąt pięć tysięcy dziewięćset pięć 70/100) złotych poprzez wpis hipoteki przymusowej w księdze wieczystej BI1B/00137xxx/4 prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Białymstoku do sumy 95.905 (dziewięćdziesiąt pięć tysięcy dziewięćset pięć) złotych na rzecz wierzycielki A Cy Q;
III.    oddalić apelację uczestniczki postępowania w pozostałym zakresie i apelację wnioskodawcy w całości;
IV.    stwierdzić, iż zainteresowani ponoszą we własnym zakresie koszty postępowania odwoławczego związane ze swym udziałem w sprawie.

U Z A S A D N I E N I E

    Postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2016 roku Sąd Rejonowy dokonał podziału majątku wspólnego byłych małżonków Rja Qa i A Cy Q w ten sposób, że:

a)    na wyłączna własność uczestniczki postępowania A H. Q przyznał:
-  ruchomości w postaci kanapy dwuosobowej o wartości 200 złotych, stolika i kanapy narożnej o wartości 500 złotych, mikrofalówki o wartości 300 złotych, telewizora marki Sony o wartości 400 złotych;
-  nieruchomość oznaczoną numerem geodezyjnym 826/5 o powierzchni m0,0023 ha położoną w obrębie Supraśl o wartości 1.000 złotych;
-  kwotę 8.013,85 złotych zgromadzona na jej rachunku oszczędnościowym;
-  kwotę 74.896,11 złotych składek na subkoncie prowadzonym na jej nazwisko;
-  731,6796 jednostek obrachunkowych na jej nazwisko w AVIVA OFE AVIVA BZWBK w Warszawie o aktualnej wartości 25.000,25 złotych;
b)    na wyłączną własność wnioskodawcy przyznał pozostałe składniki majątku wspólnego zainteresowanych, w tym odrębną własność lokalu mieszkalnego przy ulicy Xiej 19/23 o wartości 190.000 złotych;
c)    zasądził od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki postępowania dopłatę w kwocie 95.905,70 złotych, płatną w dwóch ratach;
d)    oddalił wniosek w pozostałym zakresie i orzekł o kosztach postępowania.
e)   
W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia wskazał, że poza sporem było, że w skład majątku stron wchodzi odrębna własność lokalu mieszkalnego oznaczonego numerem 23 położonego w Białymstoku przy ulicy Xiej 19 wraz z pomieszczeniem przynależnym piwnicą numer 23  oraz udziałem w 474/76472 części w nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz części budynki i urządzenia, które nie służą wyłącznie  do użytku wścieli lokali, dla którego to lokalu w Sądzie Rejonowym w Białymstoku IX Wydziale Ksiąg Wieczystych prowadzona jest księga wieczysta numer BI1B/00137xxx/4.

Spółdzielcze własnościowe prawo do w/w lokalu mieszkalnego zostało przydzielone stronom z dniem 05.07.2014 r. W drodze aktu notarialnego z dnia 16.11.2005 r. została ustanowiona odrębna własność tego mieszkania i własność tego lokalu została przeniesiona na rzecz zainteresowanych.

Wartość w/w lokalu mieszkalnego strony ustaliły zgodnie na kwotę 190.000 zł (roz. z 28.01.2016 r. –eprot.).

Bezspornym było, że do majątku wchodzą ruchomości wymienione w pkt 2-22, 26, 27, sentencji postanowienia. Strony zgodnie ustaliły wartość tychże składników majątkowych.

Sąd ustalił, że do majątku wchodziła kwota 1.143,26 zł zgromadzona na rachunku wnioskodawcy Rja Qa, w Alior Banku S.A. w Warszawie (historia rachunku bankowego – k. 248-254v). Ponadto  do majątku wchodziła kwota 1.843,03 zł zgromadzona na rachunku uczestniczki w Banku BPH S.A. w Białymstoku.

Uczestniczka posiadała rachunek w BPH funduszu inwestycyjnym otwartym parosolowym. W dniach 24.05.2013 r. i 06.08.2013 r. nabył ona środki tego funduszu za kwoty po 3.000 zł. W dniu 15.10.2014 r. środki te zostały odkupione i z tego tytułu fundusz wypłacił kwotę 6.170,72 zł.

Uczestniczka podnosiła, że w/w kwota została wypłacona przez syna stron. Wyjaśniła, że na pierwszą lokatę w kwocie 3.000 zł przeznaczyła pożyczkę z pracy, a na drugą, pieniądze z banku. Były to środki na czarną godzinę. Nadal spłaca pożyczkę zaciągniętą w trakcie małżeństwa. Wskazała, że w/w środki z lokaty pobrał jej syn, gdyż dostał od niej upoważnienie, był w potrzebie. Twierdzenia zainteresowanej potwierdził syn stron – świadek W Q. Przyznał on, że w listopadzie 2014 r. pobrał pieniądze z lokaty uczestniczki. Podał, że nie posiadał upoważnień od innych jej rachunków, czy też lokat.

Jak stwierdził Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 19.06.2009 r., sygn. akt V CSK 485/08, LEX nr 537040, w skład majątku wspólnego podlegającego podziałowi wchodzą te składniki (także wierzytelności), które w chwili orzekania są w posiadaniu jednego lub drugiego małżonka. W skład tej masy majątkowej wchodzą także przedmioty, których zbycie sąd uzna za pozorne. Gdy jeden z małżonków zlikwidował konta bankowe na których znajdowały się znaczne środki pieniężne stanowiące przedmiot majątku wspólnego, obowiązkiem sądu jest ustalenie i ocena, czy ich wydatkowanie, bez zgody drugiego małżonka, nastąpiło na potrzeby rodziny lub uzasadnione potrzeby zbywcy, czy też nastąpiło ze szkodą dla drugiego współuprawnionego. W razie usprawiedliwionego wyzbycia się środki takie nie mogą być brane pod uwagę w postępowaniu o podział majątku dorobkowego. W wypadku wyzbycia się nieuzasadnionego i tym samym wyrządzenia drugiemu małżonkowi szkody, poszkodowanemu należy się odszkodowanie w wysokości połowy wartości wydatkowanych w sposób nieuzasadniony środków. Roszczenie z tego tytułu należy traktować analogicznie jak roszczenie z tytułu zwrotu wydatków z majątku wspólnego na majątek osobisty jednego z małżonków (por. np. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 18 sierpnia 1958 r., I CR 547/58, OSNCK 1959, nr 2, poz. 59).

W świetle powyższego Sąd, zgodnie z żądaniem wnioskodawcy uznał, że do majątku wspólnego zainteresowanych wchodziła kwota 6.170,72 zł. Wypłacona ona została już po wszczęciu sprawy rozwodowej, niebawem, przed wydaniem wyroku I instancji w sprawie o sygn. I C 1113/14. Uczestniczka nie wykazała, aby przeznaczyła ją na potrzeby związane z utrzymaniem rodziny. Wprawdzie podnosiła, że środki te były potrzebne dla syna, niemniej jednak twierdzenia były mało przekonujące. Wszak podała, że syn zainteresowanych posiadała własne dochody. Wnioskodawca wskazywał, że uczestniczka przekazała wyższą kwotę synowi stron (k. 199v); faktu tego jednak nie wykazał.

Wobec powyższego, Sąd uznał, że do majątku wspólnego wchodzi łącznie kwota 8.013,85 zł  zgromadzona na rachunku uczestniczki  postępowania  A Cy Q.

Nie stanowiło przedmiotu sporu, że do dzielonego majątku wchodzi kwota 6500 zł stanowiąca równowartość samochodu marki Citroen B, sprzedanego po ustaniu wspólnego majątkowej przez wnioskodawcę.

Sąd ustalił, że na datę ustania wspólności majątkowej z tytułu składek zewidencjonowanych na subkoncie o którym mowa w art. 40 a) ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 121), zainteresowani posiadali na rachunkach prowadzonych na swoje nazwiska następującej kwoty: wnioskodawcę kwotę 66 621,68 zł; a uczestniczka kwotę 74 896,11 zł.

Zainteresowani na datę ustania wspólności majątkowej posiadali też jednostki obrachunkowe w otwartych funduszach emerytalnych: na nazwisko uczestniczki w AVIVA Otwartym Funduszu Emerytalnym BZ WBK w Warszawie zgromadzonych było 731,6796 jednostek obrachunkowych (pismo z A  - k. 167), których aktualna wartość wynosi 25 000,25 zł (przy uwzględnieniu aktualnej wartości jednostki z tego funduszu – informacja z Internetu); na nazwisko wnioskodawcy w Powszechnym Towarzystwie Emerytalnym PZU SA Złota Jesień zgromadzone było 31. 782,9268 jednostek rozrachunkowych, których aktualna wartość wynosiła 26 016, 66 zł (przy uwzględnieniu aktualnej wartości jednostki z tego funduszu – informacja z Internetu).

Wnioskodawca wskazywał, że środki z jego OFE zostały przekazane do ZUS (roz. z 28.01.2016 r. – eprot. – k. 242); należy jednak zauważyć, że ze znajdującej się w aktach dokumentacji wynika, że na datę ustania wspólności majątkowej zarówno w OFE i ZUS storn znajdowały się środki/jednostki uczestnictwa. Brak jest dowodów wskazujących, że środki w OFE i ZUS z przedmiotowego okresu są tożsame.

Nie było spornym, że do majątku wspólnego zainteresowanych wchodzi nieruchomość oznaczona numerem geodezyjnym 826/5 o powierzchni 0,0023 ha położona w obrębie Supraśl, powiat białostocki, województwo podlaskie  (roz. z 28.01.2016 r. – eprot. – k. 241-242; kserokopie z akt KW Nr BI1B/00057/1 – k. 279-293; decyzja – k. 246-247; wypis z rejestru gruntów – k. 23).

Wartość powyższego składnika majątkowego zainteresowani ustalili zgodnie na kwotę 1000 zł (roz. z 28.01.2016 r. – eprot. – k. 241-242).
Bezspornym też było, że do dzielonego majątku wchodzi garaż blaszak o wartości 300 zł -  zgodne ustalenia stron co do wartości (roz. z 28.01.2016 r. – eprot. – k. 241-242).

Wnioskodawca domagał się ustalenia, że do majątku wspólnego stron wchodzi złota biżuteria zabrana z domu i ukryta przez uczestniczkę w trakcie sprawy rozwodowej, a mianowicie: 2 grawerowane obrączki (4 g każda), 1 łańcuszek gruby (o wadze nie mniejszej niż 8 g), 1 łańcuszek cienki (o wadze ok. 4 g), 3 pierścionki duże z oczkiem (waga po ok. 6-7g), kolczyki (waga 4 g), obrączka duża szeroka (waga 7-8 g). Przedłożył zdjęcia złotej biżuterii.

Uczestniczka zakwestionowała, aby strony posiadały w/w biżuterię, oprócz kolczyków, które nosiła od 20 lat. Wskazała prawdopodobnie zabrał je wnioskodawca. Podniosła też, że obrączka duża szeroka została sprzedana około 15 lat temu. Podkreśliła jednak, że przedłożone zdjęcia nie przedstawiają biżuterii posiadanej kiedykolwiek przez zainteresowanych. Wskazała, że złożone do akt wydruki pochodzą  z Internetu.

Wnioskodawca wyjaśnił, że 2 obrączki strony miały jako lokatę kapitału z początków małżeństwa. Łańcuszki – gruby i cienki, czasami nosiła uczestniczka. Obrączki były dodatkowe, nie nosili ich. Były kolczyki, nosiła je żona. Ponadto małżonkowie mieli 3 pierścionki rosyjskie jako lokatę kapitału. Dostali je w prezencie, na czarną godzinę. Zginęły we wrześniu 2014 r.

Uczestniczka wyjaśniła, że nie zna pierścionków ze zdjęć z k. 58-59. Nigdy takich pierścionków nie otrzymała. Miała zaręczynowy pierścionek oraz obrączkę. Wskazała, że strony miały dużą złotą obrączkę od jej babci. Nie mieli żadnych łańcuszków. Mieli 2 sygnety i 1 złotą obrączkę, nabyte w trakcie małżeństwa.

Żądanie wnioskodawcy nie zasługiwało na uwzględnienie.

Brak jest wystarczających dowodów, aby uznać, że wymieniona przez wnioskodawcę biżuteria wchodziła do majątku wspólnego, czy też jeżeli strony posiadały jakieś wyroby złotnicze, to gdzie one się znajdują. Nie potwierdzają stanowiska Rja W zeznania jego sióstr – Anny B i Agnieszki N. Wskazywały one, że rodzice ich i wnioskodawcy, dawali swoim dzieciom prezenty w postaci biżuterii. Obie powiedziały, że zainteresowani mieli pierścionki i łańcuszki. Niemniej jednak ich zeznania były zbyt ogólnikowe. Bardziej szczegółowe zeznania złożyła świadek N Q (matka wnioskodawcy) Jednak jej twierdzenia w ocenie Sądu nie były wiarygodne. Powiedziała szczegółowo jaką biżuterię dawała zainteresowanych „na czarną godzinę”. Przyznała jednak, że to co ma mówić w Sądzie spisała sobie na kartce. Wskazywała też na zaniki pamięci. Zresztą mówiła, że przekazywała stronom biżuterię w latach 90-tych, może w 1995 r. Jej twierdzenia nie dają zatem podstawy, aby dokonać ustaleń, co do okresu z daty otwarcia spadku.

Przeciwko stanowisku wnioskodawcy świadczą też zeznania świadków Magdaleny S (siostry uczestniczki) i Wojciecha Qa (syna stron). Magdalena S podała, że jej siostra miała jedynie obrączkę i pierścionek zaręczynowy. Nie chwaliła się, aby dostawała drogie prezenty. Wojciech Q wskazał, że nie widział biżuterii ze zdjęć z k. 58 i 59. Mówił jedynie o sygnetach, które nakładał jego ojciec, gdy szedł się napić z kolegami. Należy zresztą zauważyć, że tożsamość biżuterii ze zdjęć jest wątpliwa. Na zdjęciu z k. 60 widać, że pochodzi ono z Internetu. Znamiennym jest też fakt, że wnioskodawca nie wniósł o ustalenie, że biżuteria wchodzi do majątku wspólnego we wniosku wszczynającym sprawę, a dopiero dalszym piśmie. 

Sąd oddalił wniosek wnioskodawcy o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu jubilerstwa (roz. z 28.01.2015 r. –eprot. – k. 293). Wnioskodawca nie wykazał bowiem, aby strony posiadały wymienioną przez niego biżuterię.

Ponadto należy zauważyć, że biżuteria może być również uznawana za majątek osobisty małżonków, nawet gdy została nabywa z ich wspólnych środków. Zgodnie z art. 33 pkt 4 k.r.o. do majątku osobistego każdego z małżonków należą bowiem przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków. Do takich przedmiotów, jak wskazuje się w doktrynie, może być właśnie zaliczona biżuteria (E. Skowrońska-Bocian, Komentarz do art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, LEX). Część wymienionych przez zainteresowanych przedmiotów, mogła służyć do użytku osobistego; wnioskodawca wskazywał w wyjaśnieniach na kolczyki, które nosiła żona; świadek Wojciech Q o sygnetach, które nakładał ojciec.

Art. 45 k.r.o. podkreśla odrębność majątku wspólnego i majątków osobistych małżonków oraz reguluje obowiązek rozliczenia w sytuacji przepływu środków z jednego majątku do drugiego. Zgodnie z powyższą regulacją każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód. Może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny. Nie można żądać zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności. Na powyższych zasadach następuje również rozliczenie w sytuacji, gdy dług jednego z małżonków został zaspokojony z majątku wspólnego.

Wnioskodawca domagał się ustalenia, że poczynił nakłady z majątku osobistego na majątek wspólny, tj. mieszkanie przy ul. Xiej 19, w postaci wkładu budowlanego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy w kwocie 17.628,26 zł, co stanowi 51,15% całości wpłaconego wkładu. W uzasadnieniu wskazał, że na poczet wkładu budowlanego została uiszczona kwota z likwidacji trzech książeczek mieszkaniowych. Jedna należała do niego, dwie pozostałe były darowizną w formie cesji na jego rzecz od sióstr. Wszystkie były założone przez jego rodziców na wiele lat przez zawarciem przez niego i siostry związków małżeńskich.

Uczestniczka przyznała, że wnioskodawca poniósł w/w nakład, jednak nie w podanej przez niego wysokości, gdyż książeczka mieszkaniowa została zlikwidowana w czasie trwania wspólności majątkowej, a premia gwarancyjna jest składnikiem majątku wspólnego. Przyznała, że została dokonana cesja środków z książeczek sióstr wnioskodawcy. Podała jednak, że premie gwarancyjne zostały Annie B i Agnieszce N zwrócone w gotówce.

Z pisma Białostockiej Spółdzielni Mieszkaniowej w Białymstoku, wynika, iż  na poczet wkładu budowlanego za spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. Xiej, zostały przekazane min. w dniu 13.03.1995 r. środki z książeczek mieszkaniowych nr, w łącznej kwocie 17.628,26 zł.

Świadkowie Anna B i Agnieszczka N potwierdziły, że scedowały na brata swoje książeczki mieszkaniowe. Wnioskodawca nie zwracał im przekazanych środków. Twierdzenia dotyczące w/w książeczek potwierdziła też świadek Nina Q. Uczestniczka i świadek Magdalena S mówiły o tym, że siostrom wnioskodawcy zostały zwrócone premie gwarancyjne naliczone po likwidacji książeczek. Fakt ten nie miał znaczenia dla rozstrzygnięcia. Premie gwarancyjne naliczone z książeczek sióstr zainteresowanego, stanowiły bowiem majątek wspólny stron, jako dochód z majątku osobistego wnioskodawcy. Kwoty naliczone tytułem premii gwarancyjnych nie mogły być rozliczone jako nakład z majątku osobistego zainteresowanego na majątek wspólny. 

Biegła z zakresu księgowości Irena S w opinii z dnia 30.11.2015 r. stwierdziła, że w aktach sprawy brak dowodów na potwierdzenie kwot uzyskanych z likwidacji poszczególnych książeczek mieszkaniowych; nie określono daty cesji. Biegła określiła więc hipotetyczne kwoty uzyskane z likwidacji poszczególnych książeczek mieszkaniowych, ustalone na podstawie oświadczeń i zeznań świadków. Z likwidacji książeczki mieszkaniowej A, przy założeniu cesji przed dniem likwidacji, byłyby następujące kwoty: 2,56 zł wkład; 102,08 zł – odsetki; 0,63 zł – premia za systematyczne oszczędzanie, 2.905,36 zł – premia gwarancyjna. Z likwidacji książeczki mieszkaniowej A, przy założeniu cesji przed dniem likwidacji, uzyskałoby następujące kwoty: 5,76 zł – wkład; 230,03 zł – odsetki; 0,63 zł – premia za systematyczne oszczędzanie; 4.846,81 zł – premia gwarancyjna. Natomiast z książeczki mieszkaniowej wnioskodawcy: 8,80 zł – wkład, 351,36 zł – odsetki; 0,63 zł premia za systematyczne oszczędzanie; 9.747,79 zł – premia gwarancyjna. Obliczyła, że do dnia cesji na książeczkach sióstr wnioskodawcy były kwoty: 105,27 zł i 236,42 zł. Natomiast na książeczce wnioskodawcy przed zawarciem związku małżeńskiego –  kwota 15,81 zł.

Zarzuty do powyższej opinii wniósł wnioskodawca. Biegła w odpowiedzi na zastrzeżenia podała, że nie posiada uprawnień w zakresie ustalenia wartości rynkowej lokalu. Biegła wysłuchana na rozprawie z dnia 26.01.2016 r. podtrzymywała opinię.

Wnioskodawca nie podnosił dalszych zarzutów do przedmiotowej opinii. Nikt nie domagał się dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego z zakresu księgowości. Przedmiotowa opinia została sporządzona w sposób fachowy, logiczny, zgodny z wiedzą i doświadczeniem biegłej. Zastrzeżenia do ustaleń biegłej były bezzasadne.

Wobec powyższego w niniejszej sprawie, celem ustalenia wysokości poniesionego przez wnioskodawcę nakładu należy wziąć pod uwagę kwoty określone przez biegłą, jako środki scedowane z książeczek mieszkaniowych sióstr zainteresowanego na jego rzecz (art. 33 pkt. 2 k.r.o.), tj. 105,27 zł i 236,42 zł, a także środki zgromadzone przez Rja Qa przed zawarciem związku małżeńskiego, tj. 15,81 zł; łącznie jest to kwota 357,50 zł. Zaznaczyć należy, że naliczone premie gwarancyjne, czy też odsetki od wpłat na książeczce wnioskodawcy, zasiliły majątek wspólny zainteresowany.

W/w kwotę 357,50 zł należało odnieść do wartości wkładu budowlanego wymaganego na przedmiotowy lokal mieszkalny. W umowie z dnia 01.03.1995 r., którą wnioskodawca zawarł ze Spółdzielnią Mieszkaniową wskazano, iż koszt budowy mieszkania stron wyniesie 30.730 zł (umowa – akta spółdzielcze). Kwota 357,50 zł stanowiła 1,163% kwoty 30.730 zł (357,50 zł/30.730 zł x 100% = 1,163%). Odnosząc te procenty do obecnej wartości dzielonej odrębnej własności lokalu mieszkalnego przy ul. Xiej, otrzymano kwotę 2.210 zł (190.000 zł x 1,163% = 2.210 zł).

Wobec powyższego Sąd ustalił, że wnioskodawca poniósł nakład z majątku osobistego na majątek wspólny, dzieloną odrębną własność lokalu mieszkalnego, w kwocie 2.210 zł.

Uczestniczka początkowo domagała się rozliczenia poniesionych przez po ustaniu wspólności majątek opłat za podatek od nieruchomości, opłaty czynszowe, jak i rat spłaconych przez nią wspólnych pożyczek. Ostatecznie jednak cofnęła w tym zakresie swój wniosek (roz. 28.01.2016 r. eprot. – k. 242). Na rozprawie z dnia 28.01.2016 r. strony zgodnie zrezygnowały z rozliczenia wcześniej zgłoszonych do podziału książek (eprot. – k. 242).

W powyższym zakresie należało wiec postępowanie umorzyć (art. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. w zw. z art. 512 k.p.c.).

Przechodząc do kwestii związanych z podziałem majątku wspólnego małżonków, podkreślić należy, iż w tej sytuacji znajdują odpowiednie zastosowanie przepisy o zniesieniu współwłasności w częściach ułamkowych tj. 210-221 kc. Stosuje się tu bowiem przepisy o dziale spadku. Zatem wobec dalszego odesłania stosujemy tu odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych.

Zgodnie z art. 210 zd. 1 kc każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Do zniesienia współwłasności w częściach ułamkowych znajdują zastosowanie przepisy art. 210-221 kc. O wyborze sposobu zniesienia współwłasności rozstrzyga sąd, chociaż jest zobowiązany zasięgać stanowiska zainteresowanych , a w razie zgodnego wniosku jest związany stanowiskiem współwłaścicieli (art. 622 § 2 k.p.c.), chyba, że sprzeciwia się on prawu i zasadom współżycia społecznego lub narusza w sposób rażący interesy osób uprawnionych (art. 622 § 2 kpc). Zniesienie współwłasności może nastąpić z zastosowaniem różnorodnych „sposobów" technicznych likwidacji stosunku współwłasności. W samym kodeksie cywilnym (art. 211-212) oraz w kodeksie postępowania cywilnego (art. 621-625) wyróżniono i uregulowano - na użytek postępowania sądowego - trzy sposoby zniesienia współwłasności, a mianowicie podział rzeczy wspólnej, przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli, sprzedaż rzeczy wspólnej. Wskazane uszeregowanie sposobów zniesienia współwłasności świadczy o wyraźnej preferencji ustawodawcy. Bez wątpienia traktuje on jako pierwszorzędny sposób podział rzeczy wspólnej (art. 211 k.c.). W dalszej kolejności aprobuje przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli (art. 212 § 2 in principio k.c.). Ostatecznością jest zaś sprzedaż rzeczy wspólnej (art. 212 § 2 in fine k.c.).

Sposób podziału majątku wspólnego w zakresie nieruchomości i ruchomości był bezsporny (roz. z 28.01.2016 r. – eprot. – k. 241-242; k. 295, 199-119v, 234-235). Sąd podzielił  majątek w myśl żądania zainteresowanych.

Ponadto Sąd przyznał na rzecz poszczególnych zainteresowanych środki z OFE, subkonta w ZUS i ich rachunków bankowych, zgodnie z przynależnością.

Na rzecz wnioskodawcy Sąd przyznał ponadto wierzytelność ze sprzedaży samochodu marki Citroen, gdyż to on zbył ten pojazd.

Sąd nie zWł podstaw by uznać, że taki sposób podziału sprzeciwia się prawu i zasadom współżycia społecznego lub narusza w sposób rażący interesy osób uprawnionych i dokonał podziału zgodnie z tymi ustaleniami.

Stosownie do art. 212 § 1 i § 2 kc, jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia Sądu przez podział rzeczy lub też przyznanie jej jednemu ze współwłaścicieli, to jednocześnie nakładany jest obowiązek dopłaty celem wyrównania wartości przysługującego udziału, bądź też spłaty pozostałych. Tak więc współwłaściciel, któremu nie przyznano własności rzeczy wspólnej uprawniony jest z mocy ustawy do żądania spłaty stanowiącej równowartość całego swojego udziału lub jeżeli w ramach podziału przyznano część rzeczy nieodzwierciedlającą w pełni wartości udziału, to wartość tę  należy  wyrównać poprzez dopłaty pieniężne.

Art. 624 k.p.c. stanowi, że z chwilą uprawomocnienia się postanowienia przyznającego dotychczasowym współwłaścicielom części lub jednemu z nich całość rzeczy, własność przechodzi na uczestników wskazanych w postanowieniu. Jeżeli w wyniku podziału całość rzeczy albo jej część przypadnie współwłaścicielowi, który nie włada tą rzeczą lub jej częścią, sąd w postanowieniu o zniesieniu współwłasności orzeknie również co do wydania jej przez pozostałych współwłaścicieli, określając stosownie do okoliczności termin wydania.

Wartość dzielonego majątku wyniosła 414.641,81 zł. Od tego wartości należało odjąć poniesiony przez wnioskodawcę nakład na dzieloną odrębną własność lokalu mieszkalnego, tj. kwotę 2.210 zł. Otrzymano w ten sposób kwotę 412.431,81 zł. Zainteresowanym przysługiwały udziały po ½ części w majątku wspólnym. Zatem winni oni na skutek podziału uzyskać majątek, czy też ekwiwalent – o wartości 206.215,90 zł. Wnioskodawca otrzymał majątek o wartości 304.331,60 zł, a uczestniczka o wartości 110.310,21 zł. Zatem wnioskodawca uzyskał  - po zaokrągleniu o 95.905,70 zł za dużo, a uczestniczkę o tę samą kwotę za mało – taką też kwotę Sąd zasądził od zainteresowanego na rzecz jego byłej małżonki tytułem dopłaty.

Postanowienie to zostało zaskarżone apelacjami przez obojga zainteresowanych.
Apelacja wnioskodawcy zaskarżyła je odnośnie:
1.    pkt V w zw. z pkt. II w zakresie w jakim sąd oddalił żądanie ustalenia nakładów z majątku osobistego Rja Qa na majątek wspólny ponad kwotę 2.210 zł, która została wyliczona ułamkowo przez sąd z naruszeniem zasady waloryzacji i zasady słuszności, której to kwoty nie można uznać za "odpowiednią"
2.    pkt. I w zakresie ustalenia, że zabudowa kuchni o wartości 3.000 zł, przedpokoju o wartości 600 zł i małego pokoju o wartości 2.500 zł w lokalu mieszkalnym (o łącznej wartości 6.100 zł), połączona na trwale ze ścianami lokalu wchodzi do majątku wspólnego jako jego odrębny składnik, mimo że wartość zabudowy została zgodnie zaliczona przez strony do wartości lokalu i zawiera się w kwocie 190.000 zł (a pismem z dnia 22 stycznia 2016 r. uczestniczka pozostawiła tą kwestię do uznania sądu)
3.    pkt. IV przez rozliczenie składników majątku z pkt. I postanowienia: Telewizora Samsung wartości 600 zł, Orbitrek 500 zł, Nóż elektryczny 50 zł, Elektrycznej maszynki 50 zł, Odtwarzacza dvd 200 zł, Odkurzacza Zelmer 200 zł, Dwóch krzeseł 50 zł (Razem 1650 zł), telewizora Sony 19 cali 400 zł, Stolika i kanapy narożnej 500 zł, Mikrofalówki 300 zł (Razem 1200 zł), mimo zawarcia porozumienia stron co do przyznania ich bez wzajemnych spłat i dopłat
4.    pkt. V w zakresie oddalenia wniosku o ustalenie, że w skład majątku wspólnego stron wchodzi:
-    złota biżuteria o wartości 7.000 zł (ewentualnie jej równowartość), którą zabrała uczestniczka
-    kwota 11 230 zł przelana przez uczestniczkę w comiesięcznych przelewach na konto syna Wojciecha Qa, bez wiedzy i zgody wnioskodawcy, po ukończeniu przez syna studiów (od września 2013 do grudnia 2014 r);
5.    pkt. IV w zakresie w jakim Sąd ustalił dopłatę na rzecz uczestniczki postępowania w wysokości  95.905,70 zł płatną w dwóch ratach pierwsza w kwocie 50.000 zł w terminie 1 miesiąca a druga w 45.905,70 zł w terminie ·6 miesięcy - a więc w zakresie ustalonej wysokości spłaty i terminów i wysokości płatności rat
Zarzuciła mu:
I.    Sprzeczność istotnych ustaleń sądu I instancji ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, polegającą na:
a)    ustaleniu, że wnioskodawca poczynił nakład na majątek wspólny w wysokości jedynie 1,163 %, mimo że z opinii uzupełniającej z dnia 1 stycznia 2016 r. ad.1.I. wynika, że na dzień zawarcia związku małżeńskiego posiadał książeczkę mieszkaniową z wkładem 87.976 PLS, za które mógł nabyć 11,75 m2, co stanowi udział 27,33% o wartości 51.918,60 zł
b)    ustaleniu, że wkład siostry Agnieszki N wyliczony w opinii biegłego w pkt. III (ustalenia końcowe opinii) na kwotę 2,56 zł z odsetkami 102,08 zł i premia za systematyczne oszczędzanie 0,63 zł, są rozliczane wg wartości nominalnej i nie podlegają zwaloryzowaniu, mimo zastrzeżeń podniesionych przez pełnomocnika
c)    ustaleniu, że nakład w postaci kwoty uzyskanej z cesji książeczki mieszkaniowej siostry wnioskodawcy Anny B, tak co do wkładu w kwocie 5,76 zł jak i odsetek w kwocie 230,03 zł oraz premii systematycznego oszczędzania w kwocie 0,63 zł, są rozliczane w wartości nominalnej i nie podlegają zwaloryzowaniu przez sąd, co
doprowadziło do ustalenia niewłaściwej kwoty nakładów, jaką wnioskodawca poczynił z majątku osobistego na majątek wspólny mieszkanie stron ( pkt. II postanowienia)
d)    uznaniu, że strony nie posiadały złotej biżuterii otrzymanej od matki Rja Qa, mimo zeznań świadków, którzy potwierdzili ten fakt, oraz protokołu rozprawy w sprawie rozwodowej, w której wnioskodawca podnosił fakt zabrania przez żonę złotej biżuterii( protokół sprawy IC 1113/14 z dnia 30.10.2014r.
e)    pominięciu przy rozstrzyganiu o spłatach, że w myśl zgodnego stanowiska stron co do podziału ruchomości wskazanych w piśmie pełnomocnika uczestniczki z dnia 22 stycznia 2016 r. (telewizor Samsung, sprzęt sportowy "Orbitrek", nóż elektryczny, elektryczna maszynka, odtwarzacz DVD, odkurzacz Zellmer, 2 krzesła, telewizor Sony, stolik i kanapa narożna, mikrofalówka) winno się ono odbyć bez wzajemnych
spłat
II.    Obrazę prawa materialnego:
f)         Art. 3571 § l k.c. w zw. z art. 33 pkt 10 k.r.io, art. 45 k.r.io. i art. 5 k.c. polegającą na błędnym ustaleniu i wyliczeniu wysokości poniesionych przez wnioskodawcę nakładów z majątku osobistego na majątek wspólny mimo wskazania przez biegłą w opinii uzupełniającej, że na dzień zawarcia związku małżeńskiego w dniu 11 czerwca 1988 r. wnioskodawca posiadał książeczkę mieszkaniową z wkładem w kwocie 87.976 PLS za którą mógł nabyć 11,75 m2 mieszkania a ponieważ wkład ten został zaliczony na mieszkanie stron, o wartości 190.000 zł. to pominięcie opinii w tej części naruszyło słuszny interes wnioskodawcy, bo wyliczenia sądu, że kwota na książeczce stanowi 1,163 % wartości z chwili likwidacji książeczki stanowi rażące naruszenie skutku surogacji majątkowej która winna polegać na odpowiednim proporcjonalnym zaliczeniu kwoty z majątku osobistego na majątek wspólny.
g)    art. 35i § l k.c. w zw. z art. 5 k.c. 45 k.r.io. i art. 45 Kontytucji RP polegającą na dokonaniu rozliczenia nakładów wnioskodawcy na majątek wspólny w oparciu o przeliczenie procentowe do kwoty wkładu na dzień likwidacji książeczki co nie odpowiada zasadom odpowiedniego i proporcjonalnego rozliczenia wartości majątku osobistego z wkładu na książeczce mieszkaniowej z chwili zawarcia związku małżeńskiego przeznaczonego na majątek wspólny. Ten wkład którego wartość biegła wyliczyła na dzień zawarcia związku małżeńskiego strony nie otrzymałyby mieszkania co powinno być sądowi znane z urzędu a fakt wysokiej inflacji w 1995 r niwelowany wysokością premii gwarancyjnej nie może przesądzać o proporcji zaliczenia tego składnika na majątek wspólny z chwili działu.
III.     Naruszenie przepisów postępowania cywilnego, mające istotny wpływ na treść
wyroku, a to:
h)    art. 567 § 3 w zw z art. 686 kpc w zw z art. 33 pkt 10 k.r.i o wobec dokonania rozliczenia nakładów wnioskodawcy z majątku osobistego na majątek wspólny w oparciu o przeliczenie procentowe do kwoty wkładu na dzień likwidacji książeczki co nie od- powiada zasadom rozstrzygania o wzajemnych roszczeniach między małżonkami z tytułu zaliczania majątku osobistego na majątek wspólny gdzie winna być brana pod uwagę jedynie wartość majątku osobistego i jego proporcja do składnika majątku wspólnego na który został przeznaczony ale w chwili działu;
i)    art. 233 k.p.c. polegające na dokonaniu dowolnej a nie swobodnej oceny zeznań świadków Anny B, Agnieszki N i Niny Q polegające na ocenie, że te zeznania są niewystarczającym dowodem, że zgłoszona do rozliczenia złota biżuteria wchodziła do majątku wspólnego, a jeżeli nawet strony ją posiadały, to gdzie ona się znajduje - podczas gdy świadkowie potwierdzili fakt obdarowywania przez matkę dzieci złotą rosyjską biżuterią, a fakt, że wnioskodawca musiał opuścić wspólne mieszkanie pozostawiając majątek ruchomy w posiadaniu żony zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego pozwala uznać, że uczestniczka która wyprowadziła też inne, łatwe do ukrycia środki takie jak pieniądze i pamiątki, miała czas, sposobność i interes w ich ukryciu;
j)    art. 233 k.p.c. polegające na dokonaniu dowolnej a nie swobodnej oceny zeznań
świadków Magdaleny S i Wojciecha Qa bo z treści ich zeznań wynika, że świadkowie nie posiadali wiedzy o złotej biżuterii na posiadanie której wskazywał wnioskodawca, poza złotymi sygnetami, a przedłożone do akt sprawy zdjęcia biżuterii służyły wyłącznie jako zobrazowanie podobnej biżuterii z uwagi na jej ukrycie przez uczestniczkę z majątku wspólnego;
k)    art. 233 k.p.c. polegające na przyznaniu waloru wiarygodności tylko świadkom jednej strony co narusza zasadę bezstronności skoro zarówno świadkowie wnioskodawcy jak i uczestniczki postępowania należą do osób najbliższych, co nakazywało stosowną i konieczność ich weryfikacji w oparciu o dowody obiektywne do jakich należało zaliczyć np. dowód w postaci zeznań wnioskodawcy złożonych na rozprawie z dnia 30.10.2014 r w sprawie rozwodowej I C 1113/14;
l)    art. 227 k.p.c. w zw. z art. 233 k.p.c. polegającą na:
m)    dowolnej, bo sprzecznej z zasadami prawidłowego rozumowania ocenie materiału dowodowego w tym zeznań świadków sióstr wnioskodawcy (protokół rozprawy z
dnia 12-06-2015, od 00:42:48 do 00:52:57) oraz zeznań Niny Q z 22.10.2015 r od 007.49 do 17.29 jego wyjaśnień w sprawie o rozwód dnia 30.10.2014 r. 01. 50.
którym to dowodom sąd odmówił waloru wiarygodności naruszając zasadę bezstronności bo pominął takie okoliczności jak fakt ,że wnioskodawca zmuszony został do opuszczenia wspólnego mieszkania pozostawiając wszystkie ruchomości w posiadaniu żony oraz fakt, iż osoba starsza tj. matka wnioskodawcy, spisując na karcie informacje, które posiadała przed Sądem pozbawia ją waloru wiarygodności, który Sąd posługując się doświadczeniem życiowych mógł zweryfikować w profesjonalny sposób czego nie uczynił z naruszeniem zasady sprawiedliwości i bezstronności
n)    dowolnej ocenie opinii uzupełniającej biegłej z dnia 06.01.16 pkt ad1. 1 w zakresie zaliczenia na poczet majątku wspólnego ilości m kwadratowych mieszkania 11.75 m2 jako surogatu majątku osobistego na majątek wspólny co stanowiło ok. 1/4 -23 % co wskazywało by na uwzględnieniu odpowiednich proporcji tego nakładu do wartości obecnej mieszkania tak aby interesy obu stron były uwzględnione w sposób gwarantowany zasadami współżycia społecznego i aby strona która wniosła wkład wynoszący co najmniej 1/4 wartości mieszkania nie poniosła rażącej straty co nastąpiło w sprawie niniejszej wobec uznania w orzeczeniu ,że wkład wnioskodawcy wynosił 1 % Sąd nie wziął pod uwagę, ,że biegła wyliczyła premię gwarancyjną teoretycznie i po- pełniła błąd metodologiczny przyjmując jako podstawę zgromadzony wkład przeliczony wprost wskaźnikiem denominacji zamiast użyć współczynnika waloryzacyjnego - średniej ceny kosztu budowy mieszkania w każdym kwartale za lata gromadzonego wkładu wg wzoru wynikającego z ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, udzielaniu premii gwarancyjnych oraz refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych.
Na tej podstawie wnioskodawca żądał zmiany zaskarżonego wyroku, w konsekwencji uwzględnienia powyższych zarzutów tj. poprzez obniżenie stosowne dopłaty, rozłożenie jej na dłuższe raty (I płatna w terminie 6 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia, a druga do końca roku) oraz wnosił o zasądzenie na jego rzecz od uczestniczki postępowania zwrotu kosztów za postępowanie odwoławcze.

Apelacja uczestniczki postępowania zaskarżyła postanowienie w zakresie punktu I pakt. 23 oraz pkt. IV w zakresie terminu płatności rat i terminu wydania lokalu.
    Zarzuciła mu:
I.    sprzeczność  istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego polegające na:
a.    wadliwym ustaleniu, że kwota  8.013,85 złotych zgromadzona na rachunkach bankowych uczestniczki postępowania choć rozdysponowana przed ustaniem wspólności ustawowej małżeńskiej to wchodzi w skład majątku wspólnego, bowiem nie została rozdysponowana na potrzeby rodziny w sytuacji, gdy istotne a pominięte zostały okoliczności z których wynika, iż strony świadczyły pomoc finansową synowi a ta okoliczność była przez nich oboje akceptowana natomiast dopiero w niniejszym postępowaniu wnioskodawca wyraził swój sprzeciw kiedy to faktycznie te środki zostały skonsumowane  i kiedy pomiędzy stronami rozpoczął się spór w zakresie składników majątku wspólnego;
b.    wadliwe przyjęcie, iż uczestniczka postępowania nie udowodniła, iż pieniądze zgromadzone na kontach bankowych przeznaczyła na zaspokojenie potrzeb rodziny w sytuacji gdy z zeznań świadka Wojciecha Q wynika, że te środki zostały wydane na niezbędne potrzeby rodziny, w/w wskazywał na jaki cel została rozdysponowana kwota znajdująca się na koncie uczestniczki postępowania, a zatem kwota ta nie powinna być rozliczana jako składnik majątku wspólnego;
II.    naruszenie przepisów prawa procesowego tj. art. 233 kpc w zw. z art. 320 kpc i 13 § 2 kpc polegającym na zobowiązaniu uczestniczki postępowania do wydania mieszkania z chwilą uprawomocnienia się  postanowienia przy jednoczesnym odroczeniu terminu dopłaty od wnioskodawcy na jej rzecz co faktycznie powoduje naruszenie jej interesu prawnego.
Na tej podstawie uczestniczka postępowania wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez uchylenie jego punktu I pakt. 23 oraz poprzez określenie terminu wydania lokalu jako miesiąc  od uprawomocnienia się postanowienia. Żądała też zasądzenia na jej rzecz od wnioskodawcy kosztów postępowania za drugą instancję.

SĄD OKRĘGOWY USTALIŁ I ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

    Apelacja uczestniczki postępowania jest zasadna tylko w części dotyczącej zabezpieczenia płatności należnej jej dopłaty poprzez wpis hipoteki przymusowej  do księgi wieczystej, zaś apelacja wnioskodawcy jest w całości bezzasadna.

    Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd I instancji są prawidłowe i Sąd Okręgowy przyjmuje je za własne.

    Wbrew zarzutom wysuniętym w apelacji wnioskodawcy nie zachodzi sprzeczność istotnych ustaleń ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Ustalenie wartości nakładu wnioskodawcy na majątek wspólny na kwotę 2.210 złotych nastąpiło w oparciu o opinię Ireny S. Z opinii tej wynikało, że z likwidacji książeczek mieszkaniowych wnioskodawcy i jego sióstr (Anny B i Agnieszki N) łącznie kwota 357,50 złotych stanowiła kapitał wniesionych oszczędności, zaś resztę kwoty zaliczonej na pokrycie wkładu budowlanego na przedmiotowe mieszkanie stanowiły naliczone premie gwarancyjne z tych książeczek mieszkaniowych. Premie gwarancyjne stanowią dochód zaliczony do majątku wspólnego małżonków zgodnie z utrwaloną linia orzeczniczą Sądu Najwyższego i sądów powszechnych (na tle art.  31 § 2 pkt. 2 kro). Zasadnie zatem do wyliczenia wartości nakładu wnioskodawcy na nabycie przedmiotowego prawa do lokalu przyjęła biegła kwotę 357,50 złotych. Stanowiła ona 1,163 % kwoty 30.730 złotych całego wkładu budowlanego. Przenosząc ten stosunek na obecną wartość odrębnej własności przedmiotowego lokalu otrzymano kwotę 2.210 złotych (190.000 złotych x 1,163 % wynosi 2.210 złotych).

    Zarzuty apelacji wnioskodawcy nie podważają trafności wyliczeń z opinii biegłej  Ireny Szczepańczuk ani też nie wskazują na zmianę linii orzeczniczej co do zaliczenia kwoty premii gwarancyjnej naliczonej za okres trwania małżeństwa do majątku wspólnego małżonków. Proponowana przez skarżącego metoda innego naliczenia wartości przedmiotowego nakładu nie znajduje uzasadnienia prawnego (sprzeczna jest bowiem z dyspozycją art. 31 § 2 pkt. 2 kro).

    Ustalenie, że na datę ustania ich wspólności ustawowej zainteresowani nie posiadali złotej biżuterii otrzymanej od matki wnioskodawcy  zgodne jest z materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Fakt otrzymania  przez zainteresowanych od Niny Q dwóch obrączek, dwóch pierścionków i dwóch łańcuszków miał miejsce w latach 1990 – 1995 i świadek ta nie wiedziała co stało się później z tymi wyrobami. Świadek zeznała, iż dawała im te wyroby ze złota na różne okazje (karta 187). Prawidłowe jest zatem ustalenie Sądu I instancji, że  przedmioty te weszły do majątków osobistych wnioskodawcy i uczestniczki postępowania w myśl art. 33 pkt. 2 kro jako pochodzące z darowizny. Były to też jednocześnie przedmioty osobiście użytkowane przez zainteresowanych jako biżuteria, a ich skromna ilość i wartość (łącznie kilka tysięcy złotych wg oświadczenia wnioskodawcy) nie pozwala uznać ich za „lokatę kapitału na czarną godzinę”.  Twierdzenie wnioskodawcy o zabraniu ich przez uczestniczkę postępowania w okresie przed rozwodem nie zostało wykazane dowodowo. W sprawie I C 1113/14 Sądu Okręgowego Rj Q zeznał, że „żona zabrała mu złoto” lecz jednocześnie A Ca Q zeznała „złota nie zabrałam” (odpis protokołu rozprawy z w/w procesu z dnia 30 października 2014 roku karta 314 odw.).

    Nie jest trafny zarzut jakoby pominięte zostało przy orzekaniu zgodne stanowisko stron co do podziału części ruchomości stanowiących przedmioty urządzenia domowego bez wzajemnych spłat.

    Zainteresowani nie zgłosili bowiem takiego wspólnego stanowiska w toku tej sprawy. Propozycja takiego zgodnego podziału zawarta była w piśmie wnioskodawcy z 5 listopada 2015 roku (karta 199).  W odpowiedzi na to pismo uczestniczka postępowania wyraziła zgodę częściową tj.   na propozycje komu mają przypaść poszczególne ruchomości. Podkreśliła jednak, że sprzęt AGD nie jest elementem stałym mieszkania, podobnie jak wyposażenie pokoju i winno być rozliczone.  Ruchomości te mogą być przyznane wnioskodawcy ale ze spłatą na rzecz uczestniczki (karta 234).

    Na rozprawie w dniu 28 stycznia 2016 roku zainteresowani podali zgodnie wartość poszczególnych ruchomości lecz uczestniczka postępowania nie złożyła oświadczenia o zrzeczeniu się spłaty z ich wartości.

    Zarzuty obrazy prawa materialnego (w tym art.  3571 § 1 kc w zw. z art. 33 pkt. 10 kro, art. 45 kro i art. 5 kc) nie jest trafny, gdyż oparty jest na odmiennych poglądach prawnych co do sposobu rozliczania  wkładów na książeczkach mieszkaniowych na nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu aniżeli poglądy dominujące w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów powszechnych. Skarżący żąda ażeby określenie proporcji między wielkością wkładu mieszkaniowego a kwotami na książeczkach mieszkaniowych nastąpiło w oparciu o te relacje „z chwili zawierania związku małżeńskiego” (karta 312). Tymczasem proporcje te są istotne w chwili nabywania prawa do lokalu, wówczas to bowiem następuje „nakład” lub „wydatek” z majątku wspólnego lub z majątku osobistego na nabycie  przedmiotowego lokalu. Wówczas też jest naliczana tzw. premia gwarancyjna, która stanowi składnik majątku wspólnego. W istocie więc pogląd skarżącego zmierza do pominięcia faktu istnienia w/w premii gwarancyjnej i zaliczenia jej do majątku wspólnego w ramach dyspozycji art. 31 § 2 pkt. 2 kro.

    Nie są słuszne zarzuty wnioskodawcy dotyczące naruszeń przepisów postępowania  cywilnego.

    Przy ocenie zeznań świadków Anny Wkiej, Agnieszki Wek i Niny Q należy uwzględnić, że są to osoby z kręgu najbliższej rodziny wnioskodawcy (siostry i matki). Nawet ci świadkowie nie potwierdzili ażeby w okresie ustania wspólności ustawowej zainteresowanych uczestniczka postępowania posiadała konkretne wyroby ze złota nie stanowiące jej majątku osobistego i ażeby ukryła te wyroby przed wnioskodawcą. Zeznania ich dotyczyły okresu  lat 1990 – 1995, a mała ilość i rodzaj przedmiotowych wyrobów nie wskazuje ażeby stanowiły one rodzaj lokaty kapitału na tzw. czarną godzinę. Nie jest zgodne z materiałem dowodowym sprawy twierdzenie jakoby wnioskodawca opuszczając wspólne mieszkanie pozostawił wszystkie ruchomości w posiadaniu żony (w tym sporne wyroby ze złota). Należy bowiem zauważyć, że wnioskodawca zabrał część wyrobów ze złota  (tj. dwa sygnety) oraz kilka ruchomości stanowiących sprzęt domowy (karta 83 – 84, 85 oświadczenie wnioskodawcy o zabraniu kanapy i dwóch komód, przyznanie faktu zabrania dwóch sygnetów karta 88).

    W świetle powyższego zarzuty apelacji wnioskodawcy nie mogły być uznane za zasadne. Jej oddalenie przez Sąd Okręgowy  nastąpiło w myśl art. 385 kpc.

    Apelacja uczestniczki postępowania jest zasadna tylko w części dotyczącej naruszenia art. 212 § 3 kc poprzez nie zabezpieczenie dopłaty zasądzonej na rzecz skarżącej. Zgodnie z dyspozycją tego przepisu jeżeli ustalone zostały dopłaty lub spłaty, Sąd oznaczy termin i sposób uiszczenia, a w razie potrzeby także sposób ich zabezpieczenia.

    Biorąc pod uwagę słabą sytuację materialną i dochodową wnioskodawcy oraz znaczną wysokość przedmiotowej dopłaty (95.905,70 złotych) należy uznać, że zachodzi potrzeba zabezpieczenia rzeczywistego jej uiszczenia przez wnioskodawcę. Interes uczestniczki postępowania w ustanowieniu zabezpieczenia pogłębia fakt rozłożenia przedmiotowej dopłaty na raty oraz fakt wyprowadzenia się jej z mieszkania przyznanego wnioskodawcy przed rozprawą apelacyjna (okoliczność bezsporna karta 335 – 336). W razie ewentualnego zbycia przedmiotowego mieszkania przez wnioskodawcę i braku dobrowolnego uiszczenia dopłaty, wyegzekwowanie kwoty dopłaty od wnioskodawcy byłoby nader utrudnione lub niemożliwe.
   
Mając to na względzie Sąd Okręgowy zmienił zaskarżone postanowienie i na zasadzie art. 212 § 3 kc w zw. z art. 747 pkt. 2 kpc ustanowił hipotekę przymusową na odrębną własność lokalu mieszkalnego przy ulicy Xiej 19/23 dla którego prowadzona jest księga wieczysta BIB1/00137xxx/4).

    Umorzenie postępowania apelacyjnego nastąpiło w zakresie cofniętej części apelacji uczestniczki postępowania tj. dotyczącej żądania zmiany punktu VII zaskarżonego postanowienia odnośnie terminu wydania mieszkania.

W pozostałej części apelacja uczestniczki postępowania nie zasługiwała na uwzględnienie (i w tej części została ona oddalona w myśl art. 385 kpc). Nie znajdują oparcia w materiale dowodowym zebranym w sprawie  twierdzenia skarżącej jakoby pobrana z jej konta bankowego kwota 8.013,85 złotych zużyta została na potrzeby rodziny.

Sama zmiana wynajmowanego lokalu mieszkalnego przez  syna zainteresowanych Wojciecha W nie mogła wymagać wyłożenia tak dużej kwoty i jej rzeczywiste wydatkowanie nie zostało udokumentowane. Nie wykazała też skarżąca ażeby na wydatkowanie tak istotnej kwoty wyraził zgodę współmałżonek. Inaczej Sąd I instancji potraktował kwoty rzędu kilkuset złotych miesięcznie przekazywane Wojciechowi W przez zainteresowanych (był to bowiem rodzaj jego alimentacji jako wspólnego dziecka).

    O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł w myśl art. 520 § 1 kpc.

 

 

sprawa o podział majątku - ile kosztuje usługa adwokata

porada w sprawie o podział majątku po rozwodzie

cennik usług adwokata w sprawach małżeńskich i rodzinnych