Aktualności

Sygn. akt I ACz /17

P O S T A N O W I E N I E

Dnia 6 kwietnia 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku Wydział I Cywilny
w składzie następującym:

Przewodniczący    :    SSA  E
Sędziowie    :    SA    ESA    D


po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2017 r.
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa Roberta XXego
przeciwko Marzenie XXej
o rozwód i alimenty
na skutek zażalenia pozwanej
na postanowienie Sądu Okręgowego w Białymstoku
z dnia 20 lutego 2017 r., sygn. akt I C  /17

        p o s t a n a w i a :

zmienić zaskarżone postanowienie w punkcie 2 o tyle, że zasądzić od pozwanej na rzecz małoletniej córki alimenty w kwotach po 650 (sześćset pięćdziesiąt) zł miesięcznie i oddalić zażalenie w pozostałej części.






UZASADNIENIE

    Postanowieniem z dnia 20 lutego 2017 r. Sąd Okręgowy w Olsztynie                          w punkcie 1 na czas trwania procesu ustalił miejsce pobytu małoletniej córki stron Magdaleny XXej,  ur. 2 sierpnia 2009 r. w Białymstoku, przy ojcu Robercie XXm; w punkcie 2 zabezpieczył na czas trwania procesu o rozwód roszczenie o alimenty na rzecz małoletniej córki stron Magdaleny XXej w ten sposób, że zobowiązał pozwaną Marzenę XXą do płacenia na rzecz tej małoletniej kwoty po 800 zł miesięcznie, płatnej do dnia 10. każdego miesiąca,                      z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, do rąk powoda Roberta XXego jako ustawowego przedstawiciela tej małoletniej.

    Sąd pierwszej instancji ustalił, że pomiędzy małżonkami zawisło postępowanie o rozwód. Z małżeństwa pochodzi córka stron – Magdalena, mająca niespełna 8 lat, uczennica szkoły podstawowej. Dzieckiem na co dzień zajmuje się powód, z pomocą swojej matki, gdyż pozwana od kilku miesięcy, z krótką przerwą, przebywa w Wielkiej Brytanii. Pozwany dotychczas zarobkował jako kierowca w transporcie międzynarodowym, jednakże konieczność zapewnienia pieczy dziecku spowodowała udzielenie mu urlopu bezpłatnego przez pracodawcę, potem powód ma pracować jako kierowca tylko w kraju i na bliskich trasach międzynarodowych, co spowoduje obniżenie się jego wynagrodzenia do około 2.500 zł netto.

 W ocenie Sądu Okręgowego, koszt utrzymania córki stron to kwota około 1.200 zł miesięcznie, a nie wskazana w pozwie kwota 1.635 zł miesięcznie.                           Z przedstawionego przez powoda zestawienia kosztów utrzymania dziecka Sąd za niewiarygodne uznał wydatki szkolne w kwocie 500 zł miesięczne wskazując, że mają one charakter jednorazowy w ciągu roku. Za zawyżone uznał wydatki na ubrania i buty w kwocie po 200 zł miesięcznie.

Sąd doszedł do wniosku, że powód uprawdopodobnił swoje wnioski co do zasady, jest on bowiem rodzicem wspólnego dziecka, wobec czego ma prawo żądać powierzenia mu pieczy nad dzieckiem oraz może domagać się od pozwanej łożenia środków finansowych na rzecz małoletniej córki. Uprawdopodobnione zostało także istnienie interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia.

Sąd Okręgowy podkreślił, że w interesie stron i dziecka jest, aby na czas trwania postępowania miało ono uregulowaną sytuację dotyczącą miejsca pobytu oraz przebywało w miejscu, gdzie może zaspokajać swoje potrzeby i które zapewni mu poczucie bezpieczeństwa. Zdaniem Sądu, zgodne z dobrem córki stron jest, aby na czas postępowania rozwodowego przebywała ona z ojcem - dziecko mieszkało                   z nim, chodzi do szkoły w dotychczasowym miejscu. Nie ma jakichkolwiek okoliczności, by tę sytuację zmieniać.

 Jeżeli chodzi o kwestię zabezpieczenia alimentów, przyjmując, że miesięczny koszt utrzymania dziecka wynosi 1200 zł, a także przy uwzględnieniu osobistych starań powoda o utrzymanie i wychowanie córki, Sąd Okręgowy za usprawiedliwione  uznał nałożenie na pozwaną obowiązku alimentacyjnego w kwocie po 800 zł miesięcznie. Podkreślił, że jest to rozwiązanie o charakterze tymczasowym, które może ulec zmianie.

 Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła pozwana zaskarżając je                     w punkcie 2, w części zobowiązującej ją do świadczenia alimentacyjnego                   w kwocie ponad 600 zł miesięcznie. Skarżąca zarzuciła naruszenie:

-  art. 233 § 1 k.p.c. wobec dokonania wadliwej oceny twierdzeń                            i dowodów strony powodowej, odstąpienia od rozważenia w kategoriach zasad logiki i doświadczenia życiowego przedstawionego wyliczenia, co wyrażało się przyjęciem, że przedstawione wydatki na małoletnią są wiarygodne, w sytuacji gdy zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniej waha się w granicach 1000 – 1050 zł,
-  art. 135 § 1 i 2 kro wobec niewłaściwego zastosowania tych przepisów                         i obciążenie pozwanej 80% kosztów utrzymania dziecka, w sytuacji gdy taka kwota pozostaje poza jej możliwościami majątkowymi i zarobkowymi; nadto fakt, że pozwana zmuszona była wyjechać za granicę wynikał z ustaleń małżeńskich i ten stan nie powinien skutkować „ukaraniem” pozwanej przez zwiększenie jej finansowego udziału w utrzymaniu córki, nadto wobec odstąpienia od rozważenia, że  powód nie wykonuje samodzielnie starań o wychowanie małoletniej, bowiem faktycznie czyni to babcia dziecka – Maria XXa.

Skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez zabezpieczenie roszczenia na czas trwania procesu, przez zobowiązanie jej do łożenia na małoletnią córkę Magdalenę XXą kwoty po 600 zł miesięcznie do rąk Roberta XXego, z odsetkami za opóźnienie w przypadku uchybienia                   w płatności którejkolwiek z rat.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na częściowe uwzględnienie.

W ocenie Sądu Apelacyjnego miesięczny koszt utrzymania małoletniej córki stron jest niższy niż przyjęta przez Sąd Okręgowy kwota 1200 zł. Dziewczynka urodzona 2.08.2009 r., ma prawie 8 lat, uczęszcza do szkoły podstawowej. Z analizy akt sprawy nie wynika, aby z jej utrzymaniem wiązały się ponadstandardowe wydatki, dziecko nie uczęszcza też na odpłatne zajęcia. Przedstawiony przez powoda wykaz miesięcznych wydatków na córkę, rzeczywiście wydaje się zawyżony. Słusznie Sąd Okręgowy zauważył, że wydatki szkolne są ponoszone w skali roku, a zatem wskazaną przez powoda kwotę 500 zł należy podzielić  przez 12 miesięcy, co daje kwotę około 42 zł miesięcznie. Za nieco zawyżony należy też uznać miesięczny udział dziecka w kosztach utrzymania mieszkania. W ocenie Sądu Apelacyjnego udział dziewczynki w zużyciu choćby energii elektrycznej, gazu nie jest taki sam jak osoby dorosłej. Dlatego podaną przez powoda kwotę 320 zł w kosztach utrzymania mieszkania należało obniżyć do kwoty około 250 zł. Jeśli chodzi o pozostałe przedstawione przez powoda wydatki, to zgodzić się należy z Sądem Okręgowym, iż zbyt wysokie w stosunku do usprawiedliwionych potrzeb dziecka wydają się wydatki na ubrania i buty w kwocie 200 zł miesięcznie. Ponoszenie takich kwot nie zostało wykazane, a brak jest też podstaw do przyjęcia, że są one uzasadnione dotychczasową stopą życia rodziny. W ocenie Sądu Odwoławczego ten wydatek można zamknąć kwotą średnio około 100 zł miesięcznie. Natomiast nie budzą wątpliwości podane przez powoda koszty wyżywienia dziecka. Kwota 400 zł jest odpowiednia do wieku córki stron, zaś fakt, że dziecko korzysta w szkole z obiadów, wbrew argumentom zażalenia, nie eliminuje potrzeby przygotowania mu w domu obiadu, czy też innego ciepłego posiłku. Również kwota 70 zł tytułem środków czystości i higieny nie wydaje się zawyżona. Na te wydatki składają się nie tylko artykuły wskazywane w uzasadnieniu zażalenia. Oczywiste jest przecież, że utrzymanie dziecka generuje dodatkowe wydatki na środki piorące, czy środki czystości, których zużycie jest większe, niż w przypadku pozostawania w gospodarstwie domowym tylko osoby dorosłej.

W konsekwencji miesięczny koszt utrzymania dziecka należy oszacować na kwotę mniej więcej 1000-1050 zł, na którą składa się udział w kosztach utrzymania mieszkania – 250 zł, wyżywienie – 400 zł, obiady szkolne – 45 zł, wydatki szkolne – 42 zł, ubrania i buty – 100 zł, środki czystości i higieny – 70 zł, rozrywka, potrzeby kulturalne – 100 zł.  

Przyjmując, że udział w miesięcznych kosztach utrzymania małoletniej córki stron w przypadku powoda powinien wynosić około 1/3, zaś w przypadku pozwanej – około 2/3, Sąd Apelacyjny doszedł do wniosku, że odpowiednią kwotą tytułem zabezpieczenia roszczenia alimentacyjnego dziecka stron jest kwota 650 zł miesięcznie.

W pozostałym zakresie zażalenie powódki należy ocenić jako niezasadne. Wbrew jej argumentom osobiste starania powoda o utrzymanie i wychowanie córki mają znaczenie dla określenia zakresu obowiązku alimentacyjnego pozwanej. Dziewczynka jest jeszcze dość małym dzieckiem i z całą pewnością tych starań wymaga.  Pozwana na co dzień tych starań nie dokłada, gdyż przebywa w Wielkiej Brytanii. Natomiast fakt, że powód korzysta z pomocy babci dziecka, nie obniża wagi jego starań, gdyż to pod jego pieczą pozostaje córka i nie może wpływać na zakres obowiązku alimentacyjnego skarżącej.

Z tych względów postanowiono jak w sentencji stosownie do treści art. 386 § 1 k.p.c. i art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c.





prowadzenie spraw rozwodowych - adwokat Białystok

zabezpieczenie alimentów w sprawie rozwodowej

porady prawne w sprawach rozwodowych

cennik prowadzenia sprawy o rozwód adwokat Białystok