Aktualności

Sygn. akt  V U 1285/15                             

WYROK
W  IMIENIU  RZECZYPOSPOLITEJ   POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2016 roku                                  

Sąd Okręgowy w Białymstoku
V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:

Przewodniczący:      SSO E
Protokolant:     A
                                                                              
po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2016 roku w Białymstoku
na rozprawie 
sprawy  Ca K   
przeciwko  Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego 
o wysokość świadczenia
na skutek odwołania Ca K 
od decyzji  Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego 
z dnia 30 lipca 2015 roku     Nr

I.    Oddala odwołanie.
II.    Zasądza od Ca K na rzecz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.


UZASADNIENIE

Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego decyzją z dnia 30 lipca 2015 r. odmówił Cowi K prawa do ponownego ustalenia wysokości emerytury rolniczej w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2015 r. poz. 704). Organ rentowy nie zaliczył okresów zatrudnienia od 01 stycznia 1985 r. do 31 grudnia 1989 r. ponieważ okres ten został uwzględniony przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych przy ustalaniu uprawnień do renty pracowniczej.

C K zaskarżył powyższą decyzję zarzucając:
1. Obrazę przepisów postępowania administracyjnego, mającego wpływ na treść zaskarżonej decyzji, a mianowicie:
- art. 7 w zw. z art. 44 § 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, przez odstąpienie od działania organu również z urzędu, wobec uzyskania informacji o ustaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy Ca K, której to okoliczności organ nie uwzględnił w dacie przyznawania prawa do świadczenia emerytalnego rolnika, co naruszyło interes odwołującego;
-    art. 8, art. 9 i art. 10 § 1 kpa, polegające na niewyczerpującym poinformowaniu ubezpieczonego o okolicznościach faktycznych i prawnych, mających wpływ na ustalenie jego praw i obowiązków, będących przedmiotem postępowania oraz pominięcie umożliwienia wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów, a także zgłoszonych żądań, co podważa zaufanie obywatela do władzy publicznej.

2. Nie rozpoznanie istoty sprawy, polegające na odstąpieniu od zbadania zasadności podstawy wskazanej we wniosku o ponowne ustalenie wysokości emerytury rolniczej, mimo iż organ nie posiadał wcześniej informacji o istnieniu decyzji ZUS z dnia 29 maja 1996 r. o ustaniu prawa do renty, w sytuacji gdy dokument ten powinien być dostępny organowi z urzędu.

3. Naruszenie przepisów prawa materialnego, art. 25 § 2a pkt 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, przez odmowę doliczenia okresu pracy od 01 stycznia 1985 r. do 31 grudnia 1989 r. w Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Se mimo, iż w dacie ustalania części składkowej z tego tytułu nie przyznano ubezpieczonemu emerytury lub renty na podstawie odrębnych przepisów. 

Mając na uwadze powyższe wniósł o uchylenie decyzji przez sąd, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i o zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego według norm prawem przepisanych.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację z uzasadnienia decyzji.

Sąd Okręgowy w Białymstoku ustalił i zważył co następuje :

Odwołanie nie jest zasadne.

C K urodził się 04 kwietnia 1932 r. Od kwietnia 1977 r. do 15 marca 1990 r. był zatrudniony w Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Se. Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z 09 lipca 1990 r. przyznał odwołującemu rentę inwalidzką od 01 lipca 1989 r., uwzględniając do ustalenia wysokości świadczenia okres zatrudnienia od 01 stycznia 1985 r. do 31 grudnia 1989 r. Decyzją Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z 28 lipca 1995 r. została mu przyznana renta rolnicza od 01 września 1994 r., jednocześnie odmówiono wypłaty świadczenia z uwagi na zbieg świadczeń. Decyzją z 05 czerwca 1996 r. organ rentowy podjął wypłatę renty rolniczej od 01 lutego 1996 r.  a Zakład Ubezpieczeń Społecznych wstrzymał wypłatę renty inwalidzkiej.

Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego decyzją z 19 sierpnia 2004 r. przyznała Cowi K prawo do emerytury rolniczej od 01 sierpnia 2004 r. w wysokości dotychczas pobieranej renty rolniczej. Do ustalenia prawa do emerytury rolniczej przyjęto okres pracy w gospodarstwie rolnym od 04 kwietnia 1948 r. do 31 marca 1977 r., okres podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników od 01 lipca 1977 r. do 31 grudnia 1990 r. oraz okres zatrudnienia od 01 kwietnia 1977 r. do 31 grudnia 1984 r.

C K 03 czerwca 2015 r. skierował do Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego wniosek o ponowne obliczenie wymiaru emerytury  rolniczej i ustalenie wysokości świadczenia emerytalnego z uwzględnieniem okresu podlegania ubezpieczeniu w ZUS w okresie od 01 stycznia 1985 r. do 31 grudnia 1989 r.

Zdaniem Sądu Okręgowego przy rozpoznawaniu niniejszego odwołania w pierwszej kolejności należało odnieść się do podnoszonych przez odwołującego zarzutów naruszenia przez organ rentowy przepisów postępowania administracyjnego.

W tym zakresie Sąd Okręgowy podziela stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 września 2010 r., II UK 98/10, zgodnie z którym wady decyzji administracyjnych spowodowane naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, pozostają poza przedmiotem rozpoznania
w postępowaniu cywilnym. Sąd Najwyższy we wskazanym, orzeczeniu wyraził pogląd, że sąd ubezpieczeń społecznych - jako sąd powszechny - może
i powinien uwzględniać jedynie takie wady formalne decyzji administracyjnej, które dyskwalifikują decyzję w stopniu odbierającym jej cechy aktu administracyjnego jako przedmiotu odwołania. Stwierdzenie takiej wady następuje jednak tylko dla celów postępowania cywilnego i ze skutkami dla tego tylko postępowania.

W wypadkach innych wad, wymienionych w art. 156 § 1 kpa
i w przepisach, do których odsyła art. 156 § 1 pkt 7 kpa, konieczne jest wszczęcie odpowiedniego postępowania administracyjnego w celu stwierdzenia nieważności decyzji i wyeliminowania jej z obrotu prawnego. Rozstrzygnięcie kończące to postępowanie następuje w drodze decyzji (art. 158 § 1 kpa) podejmowanej przez organ administracji publicznej (art. 156 § 1 kpa), toteż orzekanie w tej kwestii przez sąd powszechny byłoby naruszeniem kompetencji właściwego organu administracji publicznej. W związku z tym wśród przewidzianych w art. 4779 § 3 kpc, art. 47710 § 2 kpc i art. 47714 kpc sposobów rozpoznania odwołania przez sąd nie przewidziano stwierdzania nieważności decyzji organu rentowego (zob. zwłaszcza: postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 29 maja 2006 r., I UK 314/05, OSNP 2007/11-12/173; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2010 r., I UK 151/09, LEX nr 585708; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2008 r., VI SA/Wa 816/08, LEX nr 522483).

W innym wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 lipca 2005 r., IV CK 12/05 (LEX nr 180909) stwierdzono, że kompetencja sądu cywilnego do orzekania
w poddanej jego osądowi sprawie o uznaniu decyzji administracyjnej za pozbawioną skuteczności zachodzi tylko w przypadkach kwalifikujących taką decyzję jako akt nieistniejący (pozorny), tj. w razie wydania decyzji przez organ oczywiście niewłaściwy lub bez zachowania jakiejkolwiek procedury albo
w przypadku oczywistego braku prawa materialnego administracyjnego. Koncepcja bezwzględnej nieważności decyzji administracyjnej w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego dotyczy więc wad decyzji, które dyskwalifikują ją jako indywidualny akt administracyjny z punktu widzenia podstawowych cech kreatywnych przesądzających o bycie prawnym aktu administracyjnego w ogóle (zob. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów SN z 9 października 2007 r., III CZP 46/07, OSNC 2008/3/30).

Odwołanie wniesione przez stronę zastępuje "pozew", a sprawa po zakończeniu etapu postępowania administracyjnego, zamkniętego odpowiednią decyzją, zaczyna toczyć się według zasad procesowych zawartych w przepisach kodeksu postępowania cywilnego, ze wszystkimi tego konsekwencjami. 

Istotą sprawy jest prawidłowość i zasadność zaskarżonych decyzji, nie zaś błędy proceduralne organu rentowego. Sąd zatem, niezależnie od wadliwości postępowania przed Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, ma obowiązek ustalić, czy decyzje były uzasadnione pod względem faktycznym i prawnym. 

Nie jest dopuszczalna zmiana decyzji przez Sąd i orzeczenie co do istoty sprawy, bez merytorycznego rozpoznania przedmiotu decyzji, jedynie na tej podstawie, że postępowanie administracyjne było dotknięte wadami. W takim wypadku Sąd może co najwyżej skorzystać z możliwości, jakie stwarza przepis art. 467 § 4 kpc (zwrot organowi rentowemu w celu uzupełnienia braków materiału).

W świetle powyższego zarzuty odwołującego co do naruszenia  przepisów postępowania administracyjnego przez organ rentowy należało uznać za nie mające znaczenia w rozpatrywanej sprawie.

Odnosząc się natomiast do meritum przedmiotowej sprawy należy mieć na względzie art. 25 ust 2a pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r.
o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2015 r. poz. 704 ze zm.). Zgodnie z jego treścią przy ustalaniu części składkowej emerytury do liczby lat podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu dolicza się również liczbę lat podlegania ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu przed dniem 1 stycznia 1999 r. oraz podlegania zaopatrzeniu emerytalnemu przepadającemu po tej dacie jeżeli z tego tytułu ubezpieczonemu nie przyznano emerytury lub renty na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 44 ust. 2 prawo do świadczeń z ubezpieczenia lub ich wysokość ustala się ponownie, na wniosek osoby zainteresowanej albo z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji zostaną przedstawione nowe dowody lub ujawnione nowe okoliczności, mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość.

C K nabył prawo do renty z systemu powszechnego, przyznane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, który przy ustalaniu wysokości świadczenia odwołującemu uwzględnił sporne okresy podlegania ubezpieczeniu społecznemu z tytułu zatrudnienia od 01 stycznia 1985 r. do 31 grudnia1989 r. Skoro na potrzeby renty przyznanej w systemie powszechnym zaliczono odwołującemu w/w okresy, to nie sposób obecnie na potrzeby emerytury rolniczej ponownie zaliczyć tych samych okresów do wysokości świadczenia. Wstrzymanie wypłaty renty przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w związku z podjęciem wypłaty rolniczej nie spowodowało utraty prawa do świadczenia z systemu powszechnego. Decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przyznająca rentę nie została wyeliminowana z obrotu prawnego.

Ponadto ubezpieczony nie przedstawił nowych dowodów mających wpływ na wysokość przysługującej mu emerytury rolniczej.

Z przytoczonych powyżej powodów, Sąd uznał, iż nie jest możliwe ustalenie podstawy wymiaru emerytury wnioskodawcy na nowo na podstawie art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników.

Mając powyższe na uwadze na mocy art. 477 14 § 1 kpc orzeczono jak
w sentencji wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 kpc i 99 kpc w zw. § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 490).





prowadzenie spraw ubezpieczeniowych adwokat Białystok

odwołanie od decyzji KRUS-u co do wysokości renty

porady prawne za zakresu prawa ubezpieczeń prawnik Białystok

cennik usług adwokackich w sprawach ubezpieczeniowych

pomoc prawna adwokat Białystok - odwołanie od decyzji KRUS